Oud-student Lisanne Wille verloor tijdens haar opleiding Social Work haar hart aan Nepal. Ze liep er stage en deed er vrijwilligerswerk. Nadat ze afstudeerde, stapte ze weer in het vliegtuig naar het land in Azië. Dit keer om er vrijwilligerswerk te doen in een leefgemeenschap.
De camera blijft hangen en het geluid loopt achter. De eerste keer dat Lisanne een videoverbinding tot stand probeert te brengen, mislukt. “Ik zoek even een andere plek met betere wifi, tot zo”, roept ze haperend. Vijf minuten later zit de oud-Avansstudent in een andere ruimte en is de wifi-verbinding een stuk beter. “Soms hang ik met mijn telefoon onder de router, dan heb ik eindelijk een goede connectie.”
“Na mijn studie was ik niet klaar voor een vaste baan en wilde ik graag reizen”, vertelt Lisanne. Via internet stuitte ze op een ashram, een leefgemeenschap waar yogalessen worden gegeven. “Tijdens mijn eerdere bezoeken aan Nepal leerde ik meer over meditatie en yoga. In Nederland ging ik daarmee door en nu geef ik hier in de ashram yoga- en meditatielessen.”
Bamboehutje
Haar dagen beginnen vroeg. Lisanne wordt iedere ochtend wakker in een bamboehutje, voorzien van een simpele kamer en een wc’tje. Binnen is het er net zo koud, of warm, als buiten. Vooral in de winter is dat bikkelen. “Dan wordt het hier maar nul graden en slaap ik met heel veel dekens en verschillende lagen kleding aan.”
Om kwart voor vijf ’s ochtends staat Lisanne op en start haar dag. ”We douchen en maken onszelf klaar. Daarna lezen we ongeveer anderhalf uur heilige teksten in het Sanskriet, de heilige schrijftaal voor onder andere het Boedhisme, in de tempel en doen we aan yoga en meditatie.” De rest van de dag helpt Lisanne mee met ashramactiviteiten. “In de avond lezen we weer Sanskrietteksten in de tempel. Daarna zijn we vrij en doen we aan dans en zingen.”
Community
“Thuis in Nederland is het leven erg gericht op het individu. Dat is hier in de community niet, men richt zich op elkaar en ze zijn erg zelfvoorzienend”, vertelt Lisanne over het verschil tussen Nederland en Nepal. “Van de pandemie heeft de oud-student in Nepal niet veel meegekregen. Ook daar zit volgens haar een verschil met hoe Nederland ermee omgaat. “In het begin snapte ik wel dat er strenge maatregelen werden genomen omdat er nog niet zoveel bekend is over het virus. Maar nu denk ik dat er wel wat sneller versoepeld had mogen worden.”
Geen angst voor corona
Dat de angst voor het coronavirus bij haar niet leeft, heeft volgens Lisanne te maken met de weinig voorzieningen die zij en de inwoners in Nepal hebben. “Het centrum was eventjes in lockdown, maar er heerst hier naar mijn idee geen angst voor het virus. Ik denk doordat er hier niet veel mensen met een televisie of met internet zijn.”
Over anderhalf jaar wil Lisanne weer terug naar Nederland, om zelf een ashram op te richten. “De technieken die ik hier heb geleerd, wil ik graag doorgeven. Ik leer hier om mijn ware gevoelens niet meer te onderdrukken. Dat wil ik graag doorgeven aan mensen in Nederland.”
Punt. Of had jij nog wat?