Het leven is niet altijd een feestje. Soms lopen dingen anders dan gepland, met alle gevolgen voor bijvoorbeeld je studie van dien. In deze miniserie stellen we drie Avansstudenten voor die langer dan vier jaar over hun studie doen. In de tweede aflevering Pabostudent Dijanira Cecilia, die zichzelf telkens stukbeet op een rekentoets. Inmiddels zit ze in haar zevende jaar.
Dat Dijanira niet zo goed is in rekenen, dat wist ze zelf ook wel. Het kwam dan ook niet als een verrassing toen ze in haar tweede jaar de rekentoets niet haalde. En toen ze de herkansing ook niet haalde, snapte ze dat ook nog wel. Maar toen ze hem voor de derde keer weer niet haalde, en de vierde keer wéér niet, groeide het onbegrip en liep ze studievertraging op. ‘’De toets kon je namelijk maar een paar keer per studiejaar doen. En ik bleef maar zakken, waardoor de jaren verstreken’’, vertelt de nu zevendejaarsstudent. ‘’Twee jaar lang zat ik op 179 van de 180 studiepunten, op één punt na mocht ik telkens niet verder. Erg zuur, en duur. Want ik betaalde ook twee jaar lang 2000 euro collegegeld per jaar, alleen voor die rekentoets.’’
Auditief
Toen ook haar docenten op Avans het opvallend gingen vinden dat Dijanira haar toets telkens maar niet haalde, kwam de hogeschool in actie. Er volgden gesprekken met de examencommissie, om te zoeken naar de oorzaak. ‘’Dyscalculie bleek het niet te zijn en ook extra tijd hielp niet. We kwamen er maar niet uit’’, aldus de Avansstudent, die bij haar zevende poging samen met een Avansmedewerker in een afgesloten lokaal ging zitten. De medewerker las de opgaves haar hardop voor. ‘’Toen haalde ik plots een 7. Ik kon het bijna niet geloven, zo blij en opgelucht was ik. Ik was al eens dichtbij geweest met een 5, en nu haalde ik het opeens ruim.’’
Corona
Het halen van de toets betekende echter niet dat Dijanira in een rechte lijn naar de eindstreep kon sprinten om haar diploma te halen. Net toen ze aan haar afstudeerstage begon, brak het coronavirus uit in Nederland. ‘’Toen sloten alle basisscholen en kon ik niet genoeg laten zien om de stage af te ronden’’, betreurt ze. ‘’Het zat niet mee.’’
De tijd dat Dijanira haar toets niet haalde en daarna geen stage kon lopen, gebruikte ze niet om het er eens comfortabel van te nemen. Ze haalde ondertussen alle vakken uit de resterende jaren en zelfs haar scriptie schreef ze in die tijd. Dat deed ze allemaal vanuit huis. ‘’Dat was best gek. Ik zweefde een beetje tussen alle leerjaren in. Ik had geen klas met studiegenoten, wist zelf eigenlijk ook niet zo goed in welk leerjaar ik nou zat’’, vertelt ze. ‘’Soms was dat lastig, ook omdat docenten niet zo goed wisten wat ze met me moesten. Het is daarom goed om proactief te zijn en niet te wachten tot zij naar jou komen. Je moet zelf initiatief nemen als langstudeerder, daar ben ik wel achter gekomen.’’
‘Ik zweefde een beetje tussen alle leerjaren in. Ik had geen klas met studiegenoten, wist zelf eigenlijk ook niet zo goed in welk leerjaar ik nou zat’
Geloof
Hoe positief de Avansstudent ook is en graag blijft, fijn waren de laatste jaren niet altijd. Steun en motivatie haalde ze uit haar Christelijke geloof, familie en vrienden. ‘’Die hielpen me als het me weer niet was gelukt en vroegen wat ze konden doen om me te helpen.”
Ook is het volgens haar belangrijk om hulp te vragen. ‘’Dat kan moeilijk zijn, maar ik had bijvoorbeeld nooit gedacht dat ik de toets pas zou halen wanneer de opgaves werden voorgelezen. Daar was ik zelf nooit op gekomen.”
Ervaringen opdoen
De tijd die ze er langer over doet, beschouwt de Bredase student allerminst als verloren. Zo werkte ze tijdelijk in een klas als invaller en deed ze ervaringen op bij een administratiebureau. ‘’Ik heb veel geleerd en dat ik zet ik nu in de praktijk in. Een ander voordeel aan het langstuderen is dat ik in de loop der jaren een hoop heb gezien van studiegenoten. Dat kan ik ook in mijn eigen lessen gebruiken.’’
Niet alleen
Het opdoen van andere ervaringen als het even niet zo lekker loopt op je studie, is wat Dijanira andere studenten van harte aanbeveelt. En zo heeft ze nog wel wat advies. ‘’Geef nooit jezelf de schuld, en denk ook nooit dat je de enige bent in zo’n situatie. Er zijn meer studenten die langer dan vier jaar over hun studie doen en dat is ook helemaal niet erg.’’
Het werken in het onderwijs is nog steeds iets wat Dijanira na haar studie het allerliefst wil én gaat doen. Sterker nog, een contract op een basisschool ondertekende ze al. ‘’Een paar maanden geleden werd ik op LinkedIn benaderd door een medewerkers van een basisschool waarin ze vertelden dat ze werk voor me hadden. Ik legde ze mijn situatie uit, waarna ze vertelden dat ik direct mag beginnen zodra ik mijn diploma heb gehaald’’, vertelt ze trots. ‘’Ik heb er al een paar keer ingevallen en dat was heel leuk. Het lijkt me mooi om daar een paar jaar te werken, om uiteindelijk op een internationale basisschool terecht te komen. Maar eerst maar eens mijn diploma halen!’’
Punt. Of had jij nog wat?