De kerstdroom van student Milan: propedeuse halen en naar Australië verhuizen

Het einde van het jaar nadert en bij de meesten pronkt de kerstboom al in de woonkamer. Een perfect moment voor bezinning en om dromen en doelen te stellen voor 2023. Punt spreekt in aanloop naar het nieuwe jaar mensen met een droom. Milan Hoedemaeckers, eerstejaarstudent Civiele Techniek, zit na een aantal moeizame jaren nu helemaal op zijn plek op Avans. “Bij mij staat school nu op 1.”

Het moment dat Milan (26) wist dat hij moest stoppen met zijn werk als planner in een transportbedrijf, waar hij fulltime werkte, kan hij zich nog goed voor de geest halen. Het was vlak voor de zomervakantie, toen het op een dag wel héél druk was. “Een error in mijn hoofd volgde, ik hoor het geluid nu nog”, vertelt de eerstejaarsstudent. “Ik zag de stress bij mijn collega’s en het chagrijn. Ik wist toen: ik moet iets gaan doen wat ik leuk vind. Gelijk daarna schreef ik me in voor de opleiding Civiele Techniek bij Avans.”

Controle
Milan begon op het vwo, rondde uiteindelijk zijn vmbo af en koos daarna voor een mbo-opleiding Management Transport Logistiek in Venlo. Daar haalde hij zijn diploma, waarna hij drie jaar als planner werkte. Hij wilde wel eerder studeren aan een hogeschool – zijn docenten op het mbo vertelden hem ook dat hij dat prima kon – maar door zijn thuissituatie besloot hij anders. Dat had te maken met zijn ouders. “Mijn vader kwam altijd gestresst thuis, dat reageerde hij op ons af”, vertelt de Avansstudent openhartig. “Ook van mijn moeder kreeg ik niet de steun die ik nodig had. Als ik toen toch was gaan studeren, denk ik niet dat ik het had gehaald. Dus koos ik ervoor om te gaan werken.”

Eerder deze week sprak Punt met student Chinon Schouten, die in Bosnië trajecten wil aanbieden voor mensen met mentale klachten.

Kwartje
Zijn situatie veranderde toen hij zijn huidige vriendin leerde kennen. Zij studeerde destijds aan de HAN (Arnhem/Nijmegen). De twee praatten veel met elkaar. “Toen viel het kwartje, zeker toen we gingen samenwonen. De tijd was daar om te studeren. Ik wist wat ik wilde, dat was Avans. Die studie leek me al interessant tijdens mijn mbo-opleiding. Zo ben ik begonnen.”

Als Milan klaar is met zijn studie, weet hij al precies wat hij wil gaan doen. Dat is voor een lange tijd naar Australië gaan. Daar wil hij zijn op Avans opgedane kennis benutten om een oplossing te zoeken voor de almaar groter wordende klimaatproblemen op het gebied van wateroverlast. “Iets doen aan de stijgende zeespiegel, de constructiekant of de infrastructuur, dat wil ik. De mentaliteit die daar heerst en het weer spreekt me enorm aan”, droomt hij hardop. “Maar eerst mijn propedeuse en diploma op Avans halen.”

Wiskunde
Want voor het zover is, moet Milan nog een paar jaar aan de bak op de hogeschool. En dat gaat niet vanzelf. Zeker wiskunde B en natuurkunde vallen hem zwaar, doordat hij die vakken al bijna tien jaar niet meer op niveau volgde. Maar ook de rest is aanpoten. “Het gat tussen mbo en hbo is te groot, vind ik. Op het mbo deed ik buiten school niets, maar daar haal ik het nu niet mee. Ik besteed veel tijd aan bijspijkeren, het is flink knallen”, zegt hij. Wel overheerst de blijdschap voor zijn keuze voor Avans. “Dit is echt iets van mij, iets wat me goed ligt. Doordat het leuk is, is het te doen. Ik heb er geen spijt van.”

‘Dit is echt iets van mij, iets wat me goed ligt’

Volwassen
Met zijn 26 jaar is Milan de oudste van zijn studiegenoten. Dat merkt hij soms goed, bijvoorbeeld wanneer weekendplannen besproken worden. Waar zijn groepsgenoten vaak het hele weekend in de kroeg of club hangen, en doordeweeks ook, moet hij daar niet aan denken. “Ik ben een stuk volwassener”, vertelt hij lachend. “Maar daar heb ik geen moeite mee, ik kan goed met ze lachen. Het heeft ook voordelen. Ik weet dat dit de juiste opleiding voor mij is en waar ik het voor doe, anderen twijfelen nog aan hun opleiding. Bij mij staat school nu op 1.”

Ouder zijn en samenwonen, betekent ook meer vaste lasten hebben. Zijn studie neemt veel tijd in beslag, veel tijd om ernaast te werken heeft hij niet. Daarom springt zijn vriendin bij waar nodig. “Ze ondersteunt me financieel”, vertelt hij. “Maar ze helpt me ook met het schrijven van verslagen en mijn taalgebruik. Daar heb ik problemen mee. Die steun is heel fijn. Anders was het me niet gelukt, denk ik. Ik ben haar heel dankbaar.”