Met het organiseren van een sessie van Sex Education en een filmavond met de documentaire Acsexybility op Avans, besteedt Avans aandacht aan Pride in juni. Die activiteiten worden mede-georganiseerd door de Roze Helpdesk, waar Social Workstudent Cheyenne Bult soms bij aanwezig is. De tweedejaars is zelf biseksueel en heeft momenteel een relatie met een man.
De Pride-maand is voor Cheyenne een drukke. Dat is het altijd, omdat ze activiteiten bijwoont die dan worden georganiseerd, maar dit jaar al helemaal vanwege haar stage bij COC Nederland. Dat is de belangenorganisatie voor de lhbtiq+-community, waar Cheyenne voor 18- tot 30-jarigen Young Pride organiseert. ‘’Niet iedereen daarvan heeft bijvoorbeeld een queer-vriendengroep. Ook zitten er neurodiverse mensen tussen, die soms angstig zijn en veel prikkels ervaren. Maar om hen ook Pride te kunnen laten beleven en zo zichzelf te durven laten zijn, organiseren we activiteiten’’, vertelt Cheyenne.
De tweedejaarsstudent in Breda vindt het belangrijk dat Pride aandacht krijgt. ‘’Ik krijg zelf best vaak de vraag waarom het nog bestaat, omdat mensen vinden dat we al geaccepteerd worden. Dat is ook wel zo, maar in de hele wereld, en ook in Nederland, krijgen we nog steeds te maken met veel discriminatie. Daarom is Pride er.’’
Kun je iets vertellen over jouw plek in de community?
‘’Ik ben biseksueel en kwam op mijn dertiende uit de kast. Mijn eerste relatie was ook gelijk een queer-relatie. De coming out was slecht: mijn hele school wist het gelijk en het was niet zo’n school waar dat geaccepteerd werd. Dat was naar, maar het vormde me ook. Ik ben er een open persoon door geworden. Op biseksualiteit rust best een stigma. Ik heb nu een relatie met een man, maar in de community word ik niet altijd ‘genoeg’ aangezien als queer. Of ik wel genoeg ben, vroeg ik mezelf ook lang af. Tot iemand zei dat de ‘b’ niet voor niets in lhbtiq+ zit. En dat is waar.’’
Hoe staat het volgens jou met de acceptatie van de community in Nederland?
”Aan de ene kant gaat het vooruit. Toen ik op mijn dertiende uit de kast kwam, werd ik nageroepen en bedreigd. Als ik nu op mijn 22e met een vrouw over straat zou lopen, zou dat mogelijk anders zijn. Maar qua andere delen gaan we achteruit. Ik las pas dat we in Nederland op de veertiende plaats staan op de mensenrechtenindex van de Rainbow Europe Index. Dat is een lijst die wordt gebaseerd op de mate van acceptatie van de community. Ooit stonden we daar veel hoger. Non-binaire mensen en trans mensen worden steeds vaker gepest en hun mentale gezondheid gaat achteruit. Je hebt felle tegenstanders en die worden ook steeds extremer. Dat is een thema dat meer aandacht verdient.’’
En hoe gaat het op Avans, waar je studeert?
‘’Avans is best progressief, zeker bij mijn opleiding Social Work. Je hebt altijd mensen die vinden dat het te vaak over diversiteit gaat, maar voor mijn gevoel gaat het goed. Met een docent herschreef ik pas een onderwijsboek. Dat was verouderd. Er werd gesproken over ‘transseksuelen’ in plaats van transgender personen. Dat gaven we samen aan de uitgever en nu komt er volgend jaar een nieuw boek. De docenten zijn betrokken en het onderwerp is onderdeel van onze opleiding.
Ik heb wel een privilege. Ik ben een cisvrouw en zit in een heteronormatieve relatie. Dat betekent dat ik geen visueel lid ben van de community en dus niet wordt nageroepen. Maar bij andere opleidingen is dat soms anders, hoor ik. Soms spreek ik studenten van andere opleidingen die negatief praten over diversiteit binnen hun opleiding of over studenten die tot de community behoren. Er moet tijd en energie in worden gestoken om nog meer acceptatie te bereiken.’’
Avansdocent Emile Mes vertelde dat daten in zijn studententijd anders ging dan nu, met de focus op elkaar in het echt ontmoeten in plaats van op apps. Hoe is het voor jou om te daten?
‘’Het vinden van mensen in dezelfde levensfase kan moeilijk zijn. Dat is al moeilijk als hetero, als lhbtiq+’er al helemaal. Zelf ben ik te verlegen voor sites en apps. Mijn huidige vriend ontmoette ik op een skatebaan, daarvoor via school en een sportvereniging.’’
Wat gaat er volgens jou goed in de community?
‘’Er ligt meer nadruk op andere vormen van diversiteit. Naar mijn idee worden mensen van kleur of met een beperking meer geaccepteerd dan vroeger. Toen was dat ‘te veel’, dan kon je geen onderdeel zijn van de community. Dat dit verandert is heel goed. Als je niet iedereen accepteert, accepteer je eigenlijk niemand.’’
Wat kan er nog beter?
”Gender en seksualiteit moeten we als een geheel zien. In sommige kringen uit de community zie je dat mensen zeggen dat ze snappen dat je homo kan zijn, maar dat ze niet snappen dat je trans kan zijn. Die diepere laag zien lukt ze vaak niet. Daar rust nog een stigma op en wat dat betreft kan de acceptatie beter.’’
Is er iets wat je wil meegeven aan studenten en docenten op Avans?
‘’Het is belangrijk om fouten te durven maken. Op onze opleiding vinden mensen het soms moeilijk om non-binaire mensen aan te spreken, uit angst om foutief ‘hij of ‘zij’ te gebruiken. Maar je moet ze blijven aanspreken. Doe je dat niet, leer je iemand nooit goed kennen.’’
Punt. Of had jij nog wat?