De Boekenweek is van start gegaan. Daarin wordt stilgestaan bij het (Nederlandse) boek. Ook onder Avansmedewerkers bevinden zich schrijvers, met elk hun eigen verhaal. Punt stelt er twee aan je voor, met vandaag: Harry de Vries. Hij bracht vorig jaar boek Het Horloge van Celis uit, dat zich afspeelt rondom de Tweede Wereldoorlog.
Harry de Vries geeft trainingen Engels bij de Academie voor Management en Finance in Breda. In zijn studententijd begon hij met het schrijven van gedichten in het Nederlands, later ook in het Engels. Zijn werk publiceert hij sinds 2014 op zijn site, waar nu bijna honderd gedichten op staan. Een aantal jaar geleden begon het te kriebelen om boeken te gaan schrijven. “Met poëzie is het moeilijk een publiek te bereiken, met een roman is je bereik groter. En ik wilde kijken of ik het uithoudingsvermogen had om een roman te schrijven van minimaal veertigduizend woorden.”
Dat bleek hij te hebben. “Het was een verbazingwekkend leuk proces. Het verhaal bedenk ik niet helemaal van tevoren, maar ik begin, net als de lezer, nieuwsgierig en kijk dan waar het naartoe gaat. Dat lijkt chaotisch, maar is het niet”, zegt De Vries. “Tijdens het schrijven kom ik tot een bepaalde wending of inzicht. Als ik word verrast, wordt de lezer dat hopelijk ook. Al moet er wel een lijn in zitten, het moet niet ongeloofwaardig worden.”
Gisteren publiceerde Punt een verhaal over Avansmedewerker Daniel Sarrafzadeh Zargar. Hij bracht onlangs zijn boek Geketend in Vrijheid uit. Daar lees je hier meer over.
Het Horloge van Celis
Zijn eerste roman kwam in augustus 2024 uit en heet Het Horloge van Celis. Het speelt zich af rondom de Tweede Wereldoorlog, bestaat uit drie delen die aan elkaar verbonden zijn en begint bij een 23-jarige Amsterdamse huisschilder die in 1946 een bijzondere vondst doet.
“Bij het eerste verhaal gaat het over iets slechts waar iets goeds uit voorkomt, bij het tweede verhaal is het andersom en bij het derde is het aan de lezer om te bepalen of iets goed of slecht is”, vertelt De Vries. Hij zegt dat het boek weliswaar zware thema’s als verdriet en verlies aanstipt, maar dat het ook humor bevat.
Wakker worden
De docent schrijft op vaste momenten, in de vroege ochtend tot zijn vrouw wakker wordt. Dan legt hij zijn laptop aan de kant. “Dat werkt voor me. Maar als ik met poëzie bezig ben, gebeurt het soms dat ik ’s nachts wakker word en snel iets moet noteren, anders ben ik het kwijt.”
De Vries wilde zijn boek graag laten uitgeven, maar werd bij verschillende uitgevers afgewezen. Tot zijn roman werd opgepikt door GiST. Dat is een uitgeverij die zich richt op boeken van auteurs die ouder dan vijftig jaar zijn. “Mijn geluk was dat ik een ouwe lul ben”, zegt hij lachend. “Deze uitgever wil juist die auteurs een kans geven. Andere uitgevers vinden dat niet sexy, tenzij het om een bekende auteur gaat.” De Avansmedewerker was blij met de geboden kans en inmiddels zijn er al zo’n vierhonderd exemplaren verkocht. “Voor het geld hoef ik het niet te doen, maar het was voor mij de bevestiging dat ik iets kan.”
Hij vindt het zonde dat veel uitgeverijen zich beperken tot werk uitgeven van bekende auteurs, al snapt De Vries het ergens ook wel. De kans dat die boeken meer opleveren dan het werk van een onbekende auteur, is groter. En veel uitgeverijen worden overspoeld met manuscripten. “Maar het is jammer, want veel goede auteurs, waar ik mezelf voor het gemak maar even niet onder schaar, krijgen daardoor ten onrechte geen publiciteit.”
Blijf doorgaan
Volgens de schrijvende Avansmedewerker zijn er een hoop studenten die het leuk vinden om te schrijven in welke vorm dan ook, maar laten ze zich soms tegenhouden door reacties van anderen. In veel gevallen stoppen ze dan. Zijn advies is dan ook: “Blijf doorschrijven. Omdat het voor jezelf hartstikke leuk is. Je moet beseffen dat je een mooie kunstvorm te pakken hebt, die men oneerbiedig een hobby noemt. Blijf doorgaan.”
Het eerste boek van De Vries is uitgegeven, een tweede is op komst. Hij hoopt dat ook dat boek wordt uitgegeven en dat het een succes wordt. En als hij ooit zou moeten kiezen tussen zijn werk op Avans en het schrijversvak? “Dichter Philip Larkin had een van de prachtigste banen en kreeg een eervol aanbod: hij mocht professor of poetry worden bij de Universiteit van Oxford. Hij deed dat niet, want hij vond dat hij te weinig over poëzie wist. Zo’n baan zou ik fantastisch vinden. Mijn werk op Avans doe ik met vreselijk veel plezier, maar iedereen heeft zijn dromen.”
Eus Wijnhoven
Het Horloge van Celis is werkelijk een prachtig drieluik. Niet voor niets gaf Mensje van Keulen aan dat we haar aanbeveling op het omslag mochten gebruiken. Als uitgever ben ik uiterst kritisch, maar dit kon Uitgeverij GiST niet laten liggen.