Liefde, vriendschap of een blauwtje: op zoek naar iemand met een steekje los

Student Benjamin Blokhuis is op zoek naar gezellige ontmoetingen met medestudenten binnen de hogeschool. Hij gaat hiervoor de Avanssteden af en schrijft over zijn date-avonturen in de rubriek Liefde, vriendschap of een blauwtje. Aflevering 5: op zoek naar iemand met een steekje los.

De zomer is enkele dagen geleden begonnen. Het is te laat voor lentekriebels, maar misschien kan ik wel een leuke zomerliefde vinden. Net zo romantisch. 

Deze keer zoek ik mijn nieuwe soulmate in Breda aan de Hogeschoollaan. Als ik daar aankom, krijg ik een goed gevoel. Het is daar heel druk, dus er moet wel iemand zijn. Er is bijvoorbeeld letterlijk iemand naast het ‘niet roken’ bordje aan het roken. Maar rokers vind ik niet aantrekkelijk, dus ik zoek verder. 

Wat me verder nog opvalt is dat het zo’n belachelijk groot gebouw is. En alle dingen die ze daar hebben. Een camper op de tweede verdieping om in te werken? Een glijbaan om van de tweede verdieping naar de eerste te komen? Even flirt ik met de gedachte om naar beneden te glijden van de glijbaan, maar ik merk dat ik dat toch te kwetsbaar vind.

Ik ben weer op zoek naar een date. En telkens als ik op zoek ben naar een date, vraag ik me af: waarom doe ik dit ook alweer? Het is een vreselijke situatie. Ik spreek Jan en alleman aan en zij wijzen me allemaal af. Wat me wel opvalt is dat iedereen mij om dezelfde reden afwijst: ‘nee, ik vind het heel leuk, maar ik heb over een uur een tentamen’. Ik weet niet of ik het geloofwaardig vind dat iedereen mij om die reden afwijst, of juist ongeloofwaardig. Het zal wel echt toevallig zijn als zij allemaal over een uur een tentamen hebben, maar het zal ook toevallig zijn als ze allemaal dezelfde smoes verzinnen.

Ik kijk ook even rond in de bibliotheek. Daar zie ik een boek dat voelt alsof ik het gelezen had moeten hebben. Het valt in de categorie ‘mosterd na de maaltijd’.

Ik besluit tactisch bij de uitgang van het Avansgebouw te gaan staan. De mensen die naar buiten gaan hebben niet over een uur een tentamen (of wel, maar dan zijn ze waarschijnlijk zo heftig geëmotioneerd – anders loop je niet een uur voor je tentamen weg – dat je dat wel aan ze ziet en ze dus niet aanspreekt.). Iedereen die nu naar buiten loopt is klaar voor vandaag, zo is mijn theorie.

Deze theorie blijkt te kloppen. Ik spreek de tweede persoon aan en ontmoet Merel*. Merel vindt het leuk om met me een rondje te wandelen. Wel vraagt ze nog een keertje wat dan precies het plan is en na afloop vraagt ze het weer. Ik vermoed dat ik ergens in mijn uitleg steekjes laat vallen, want blijkbaar is het pas de derde keer duidelijk wat dit concept inhoudt. 

Ik ga gelijk aan de wandel met haar. Ik vermoed dat ze een soort van verlegen is, want ik neem in het begin veel initiatief in het gesprek. Als ik haar iets vraag, gaat ze daar wel lekker op in en zo blijven we aan de praat. 

Ze vertelt over van alles, maar vooral over haar studie. Ze studeert Verpleegkunde en ik vraag of dat niet vreselijk is, omdat je zo in dienst staat van anderen. Mij lijkt dat geen feest per se, maar zij vindt dat juist mooi. Ze zegt dat ze het fijn vindt om mensen te helpen en dat ze ook goed haar grenzen kan aangeven. “Er kunnen wel viespeuken tussen zitten”, zegt ze. Ik vind het echt knap als je hiermee om kan gaan. 

Ook vertelt ze over haar vriendje (het is dus nu nog óf vriendschap óf een blauwtje), en dat ze graag met z’n tweeën op de bank zitten. Dat lijkt een beetje een thema in haar leven, want naast studeren doet ze niet veel. Ze zit op school (dat vindt ze heel leuk) en ze zit op de bank om een serie te kijken. Ik krijg op een gegeven moment de indruk dat er totaal geen steekje los zit bij haar. Dat vind ik eigenlijk wel jammer, want ik vind het altijd wel leuk als er steekjes los zitten bij mensen. Ik vind dat vaak wel karakteristiek en interessant aan mensen.

In de vorige aflevering ging Benjamin op date met bourgondiër Michiel. Hoe dat ging, lees je hier.

Uiteindelijk vertelt ze waarom ze Verpleegkunde is gaan doen en wat haar weg daarnaar toe was. Ze vertelt dat ze een tijdje overwoog om “in dode mensen te snijden”. Haar reden om dit niet te doen? Het zou misschien te saai worden.

Ineens krijg ik toch de indruk dat er misschien wél ergens een steekje los zit, maar of dit waar is en welk steekje dan los zit? Daar kom ik niet achter.

Ze is heel lief, denk ik. Ik vind het ook echt bijzonder dat ze zo gepassioneerd is in mensen helpen, maar ik ben erachter gekomen dat er twee soorten gesprekken zijn. Bij de ene gaat het vanzelf, maar bij de andere moet je het actief op gang houden. Wij hadden echt het tweede gesprek, een handmatig gesprek. Uiteindelijk viel het ook kort stil. Ik denk om die reden dat er niet echt een tweede date in zit. Ik ben blijkbaar toch op zoek naar mensen bij wie het gesprek natuurlijk gaat, maar misschien is dat teveel gevraagd voor een eerste date?

Mocht ik haar nou toch een keertje zien, dan ga ik echt nog navragen waarom ze nou oorspronkelijk in dode mensen wilde snijden. Ik zal het jullie laten weten, mocht ik er ooit nog achter komen.

*Merel is niet de echte naam van de student.