‘In de praktijk leren werkt prima, maar je kunt op een echte zorgafdeling niet experimenteren door er ineens een reanimatie tussen te gooien. Daarvoor heb je simulatie nodig’, zegt Pieter Landkroon van de Academie voor Gezondheidszorg in Breda.
Met collega’s Lowie van Doninck en Hanneke Ariëns gaat de docent die simulaties creëren in de minor Complexe Klinische Zorg (CKZ). Het programma voor studenten Verpleegkunde in de richting algemene gezondheidszorg start in september en is voor het hele jaar volgeboekt.
Tijdens de minor lopen de aankomende verpleegkundigen stage op specialistische verpleegafdelingen zoals traumatologie of chirurgische afdelingen. Daarnaast doen ze snuffelstages op zogenoemde care-afdelingen als de ambulancedienst of een transplantatieafdeling.
Het meest zichtbaar op de hogeschool zijn vijf van de zestien lesdagen die zich afspelen in lokalen die met bedden en apparatuur zijn ingericht als ziekenhuisafdeling. Daar bieden de studenten complexe problemen het hoofd. Docent Landkroon noemt als voorbeeld een boos familielid – een acteur – van een patiënt die zich opdringt, terwijl je iemand anders aan het behandelen bent. ‘Of een patiënt met hoge bloeddruk die medicijnen nodig heeft, die hij vanwege een andere kwaal eigenlijk niet mag hebben. Het is moeilijker redeneren in een complexe situatie. We stoken het vuur flink op.’ In een assessment aan het einde van de dag moeten de studenten de door hun gemaakte keuzes verantwoorden. Voorafgaand aan de lessen krijgen de studenten colleges met de theorie die ze tijdens de simulatie nodig hebben.
Of de studenten die problemen tijdens stages niet voldoende tegenkomen? Landkroon denkt van niet. Daar kun je je vaak nog achter een begeleider of collega verschuilen en dat is in het simulatieziekenhuis onmogelijk. ‘Wij willen een paar stunts uithalen en met echte patiënten kan dat niet. En de leerunits, waar studenten zelfstandig een afdeling runnen, bevinden zich vaak daar waar het risico op grote, complexe problemen klein is.’ [RS]
Punt. Of had jij nog wat?