Hassan Ammeziane, vierdejaars Management Economie & Recht (MER) in Den Bosch, had het alleen in het begin even lastig. ‘Je lichaam moet er de eerste dagen aan wennen. Daarna weet je niet beter en pas je je erop aan.’ Houda Korchi van het Centraal Informatie Centrum (CIC) in Den Bosch had het vooral de tweede dag lastig. ‘Maar nu gaat het goed.’ De deelnemers moeten het van donderdag 13 september tot en met vrijdag 12 oktober bij daglicht volhouden zonder voedsel.
De invulling tijdens de pauzes is daarom wel even anders deze weken. De één vindt het niet erg als collega’s aan het eten zijn, de ander vindt het minder prettig. Houda luncht toch al niet zo vaak met collega’s. ‘Tijdens de ramadan ben je eigenlijk helemaal niet met eten bezig rond lunchtijd. Ik ga een stukje wandelen of lezen. Maar het is niet zo dat ik aan eten ga denken als anderen aan het eten zijn’, verklaart ze.
Eten of niet, de ramadan is een feest op zich. Hassan: ‘De familieband wordt hechter door de ramadan. ’s Avonds zoek je elkaar op en je eet samen een groter diner dan anders.’ Ook bij Houda is er meer tijd voor samenzijn. ‘Je doet meer aan familiebezoek en als de zon eenmaal onder is, eet je met zijn allen een feestmaal. Het is wel een gezellige maand.’
Door alle feestmalen in de avonden is de grote afsluiting van de ramadan, het Suikerfeest, iets minder bijzonder. Yeliz Dogan, student HBO Rechten uit Den Bosch: ‘Vroeger keek ik erg uit naar het Suikerfeest maar tegenwoordig stelt het niet meer zoveel voor, helaas. Vroeger kwamen veel meer mensen op visite en was het veel gezelliger. Ik zou het wel weer een keer in Turkije willen meemaken.’
Houda heeft wel zin om de vastenperiode feestelijk af te kunnen sluiten, maar vindt de ramadan zelf belangrijker dan het drie dagen durende Suikerfeest. ‘Dit is een tijd van bezinning. Er is extra aandacht voor je geloof. In de dagelijkse sleur schieten activiteiten voor het geloof er vaak bij in. Nu kan ik daar met de ramadan mee bezig zijn. Het Suikerfeest komt wel.’ [EvG]
Punt. Of had jij nog wat?