'In dit bakje’, ze pakt het van de bar en houdt het voor mijn neus. ‘Zitten een
stuk of wat bierviltjes. Er zijn er van Jupiler, en die zijn rood. Er
zijn er ook van Hertog-Jan en die zijn zwart. Ik zou dus
never-nooit-niet de rode pakken.’
‘Waarom niet?’
‘Dat kán gewoon niet.’
‘Want..?’
‘Dan gebeuren heel erge dingen.’
‘Aha’, beaam ik. ‘En heel erge dingen willen we natuurlijk niet. Zeg,
hoe zit het met die rode onderbroek. Mag je die alweer aan van jezelf?’
Anne schudt haar hoofd. ‘No way! Helemaal geen rood, nergens, nooit! En
net bedacht ik me op de wc nog zoiets: ik pak altijd het linkse toilet.
Altijd. Moet van mezelf. En zo mag bijvoorbeeld ook nooit iets oneven
zijn.’
‘Oneven?’
‘Oneven ja, als in niet even. Stel je hebt een pak met twaalf koekjes.
Daar mag ik er dus nóóit maar eentje uithalen. Of drie.’
‘Ik zeg: mooi moment voor een test. Pak één koekje en het Jupiler-viltje
tegelijk en je zult zien dat iedereen morgen nog leeft.’
‘Maar jij hebt toch ook wel van die dingen? Alleen net iets anders
misschien.’
‘Nee, ik heb zulke dingen niet. Wel heb ik ochtendhumeur en dat is ook
vervelend.’
‘Heb jij zulke dingen niet? Waarom heb jij die ring dan om díé vinger?
En sinds wanneer draag jij ringen?’
‘Sinds ik er vorige week een gekocht heb’, zeg ik, mijn prachtige
zilveren H&M-ding met grote witte steen verklarend. ‘En kijk!’ Ik trek
'm van mijn vinger en doe hem om een andere. Anne kijkt argwanend. ‘Je
hebt toch wel iets?’ twijfelt ze.
Ik ga hardop met haar het lijstje door. Lichtknopjes, kledingstukken,
sloten, stoeptegelrandjes, getallen, sanitaire hokjes, de hele
dwangneurotische mikmak dribbelt gehoorzaam voorbij. ‘Niks dus’,
concludeer ik lichtelijk overbodig.
‘Maar er zijn er veel hoor, die zulke dingen hebben. Héél veel!’
Dat beaam ik, zij het wat afwezig. Ik denk na namelijk. ‘Nu we het er
over hebben’, begin ik vervolgens voorzichtig. ‘Er is misschien wel
iets. Klein dingetje maar hoor, maar de laatste tijd zit het niet
helemaal lekker met.. nou ja, de verstandhouding met m'n groene string
ís wel eens beter geweest…’
Anne lacht. ‘Kutwijf’, zegt ze.
‘Hoer’, zeg ik. ‘Wijntje?’
‘Wit graag.’
Punt. Of had jij nog wat?