‘Ik zou ook iets actueels doen. Nu spaar ik smurfen bij Albert Heijn, maar ik kan brilsmurf niet vinden. Als een van jullie die heeft…’, vraagt Wagemakers aan het stille publiek. Hij treedt op in kader van Studium Generale van de Academie voor Sociale Studies in Breda.
Wagemakers is autistisch, schizofreen en paranoïde. ‘Ik heb ADHD, maar dat zullen jullie vanmiddag wel merken’, zegt hij met zijn hoge stem die iets wegheeft van Marc-Marie Huijbregts.
Met al zijn stoornissen en gektes heeft de cabaretier iets weg van een vriendelijke Joran van der Sloot, zegt hij zelf. ‘Als ik aan hem denk, denk ik ook meteen aan een kinderliedje. Daar was laatst een meisje loos. Die ging uit varen, die ging uit varen. Overigens heb ik Nathalie niet omgebracht hoor.’
Een groot deel van de voorstelling gaat over het feit dat Wagemakers ‘homo is geworden’. Misschien dat het ligt aan zijn idee over vrouwen. ‘Dat zijn net kasten van de Ikea. Die zijn er van buiten mooi uit, maar als je de doos opentrekt.’
Zelf is hij 3,5 jaar opgenomen geweest in een psychiatrische instelling. ‘Ik heb er zeker drie stagiairs doorheen gejaagd!’, roept hij trots tegen de zaal. Hij geeft ze ook tips voor hun stage. ‘Geloof niet teveel wat in de boeken staat. Homoseksualiteit is geen ongeneeslijke ziekte. Of misschien wel. Het Paul de Leeuw–syndroom.’
Het publiek is soms de rode draad in zijn verhaal kwijt. De cabaretier gaat dan ook van Frans Bauer naar uitgaan in de Bredase binnenstad. Toch is wat hij vertelt herkenbaar voor de studenten, hij is van dezelfde leeftijd. Er wordt dan ook volop gelachen. [AR]
Foto's zijn afkomstig van www.markwagemakers.nl
Punt. Of had jij nog wat?