Eigenlijk hoopte ik deze nacht alleen nog even ongestoord toe te geven aan mijn internetverslaving, maar mijn nieuwe huisgenoot Liesbet, een importje uit Brussel, vind 5.13 een mooi tijdstip voor een gevecht in relationele sfeer. Of zij het is die huilt, of haar Wallonische vriendin Kathleen, kan ik door de muur heen niet vertellen maar de lange halen zijn zo navrant dat ik er kippenvel van krijg.
In het bezit van een prematuur katertje sleep ik mijzelf uiteindelijk m’n dekbedverzameling in, terwijl ik luister naar mijn buurmeisjes die alweer schateren van het lachen. Een mens kan inderdaad binnen het kwartier 180° van stemming draaien. En vanaf morgen weet ik dat je daarvoor slechts een psychose nodig hebt.
Of ik even op Kathleen wil letten. Na die joint van gisterenavond is ze wat in de war en ze wil even douchen. Ik zie onmiddellijk een scène voor me waarin ik over de grond rol met een krijsende lesbo, en bedank voor de eer. Ik heb hier geen tijd voor, geen zin in ook, en misschien dringt de ernst van de zaak ook niet goed door. Binnen 48 uur is dat probleem opgelost. Als met een ziekenhuisopname van Kathleen de rust in ons weelderige stulpje eindelijk wederkeert, blijft Liesbet achter met de brokken. Ik heb met haar te doen, vraag me af hoe ze zich voelt. Voelt ze zich nog wel veilig in ons huisje? Zal ze Kathleen ooit nog vertrouwen? En moeten we geen ander slot op de deur zetten?
Ik klop op haar deur en denk na over wat ik tegen haar zal zeggen om ervoor te zorgen dat ze zich beter voelt. Dat we een ander slot nemen, en dat ze Kathleen heus niet zomaar van de afdeling laten gaan. Dat het iedereen kan overkomen. Dat je sommige dingen nooit kunt voorspellen. Dat echte veiligheid helemaal niet bestaat, en je die dus ook niet kwijt kunt raken.
Ik hoor een ‘ja’ in de verte, open de deur en verwacht een hoopje ellende aan te treffen. ‘Het hoopje’ hangt echter schrijlings, en heel relaxed, tegen een vrouw aan die zich voorstelt als haar moeder. En toen dacht ik: oh ja. Veiligheid bestaat niet, maar gelukkig is er één vrouw die je dat gevoel altijd kan geven…
Punt. Of had jij nog wat?