Een marathon lopen doe je niet zomaar, zeker niet in extreme omstandigheden zoals die in Spitsbergen. Het is er koud, er staan bijna geen mensen langs het parcours en ijsberen liggen op de loer. Al heeft De Vroomen die niet gezien. ‘Gelukkig niet. De politie rijdt op en neer. Ze zijn er helemaal op toegerust een confrontatie met ijsberen te voorkomen.’
De Vroomen eindigde met een tijd van 4 uur en 2 minuten als eerste in zijn leeftijdscategorie 55-59 jaar. ‘Het is de zwaarste marathon die ik ooit gelopen heb. Gelukkig heb ik vooraf goed getraind. Mijn herstelperiode is nu merkbaar langer dan bij andere marathons.’ Spitsbergen was de zevende marathon voor de Avansmedewerker.
In totaal liepen er veertig mensen mee. ‘Meer kan ook echt niet, die zijn niet te herbergen.’ De Vroomen liep al na drie kilometer alleen. ‘De stilte werd alleen overstemd door mijn eigen ademhaling. Ik bespeurde bij mezelf tijdens het lopen een vleugje van dwaasheid. Maar een beetje dwaas is heel gezond.’
Over een volgende marathon heeft De Vroomen nog niet nagedacht. ‘Dit was zo’n bijzondere ervaring. Daar kan ik nog lang van genieten.’ [AR]
Punt. Of had jij nog wat?