De Tilburgse stadsdichter Frank van Pamelen is aanwezig om het kunstwerk te ‘openen door te dichten’. Daar betrekt hij de massaal toegestroomde studenten op ludieke wijze in. Zo ensceneert hij zijn eigen opkomst met veel applaus en bravogeroep. ‘Je mag zelfs met kleren gooien.’
Op de trappen en de balkons op de eerste en tweede etage staan medewerkers en studenten toe te kijken hoe het kunstwerk, gemaakt door oud-student Phoebe Maas, wordt onthuld.
Maas zelf zegt dat ze met haar kunstwerk allereerst een rustpunt binnen het gebouw heeft willen creëren evenals een kloppend hart en intieme ontmoetingsplaats. De aanwezige studenten zien vooral de laatste functie wel zitten blijkt uit het geroezemoes.
‘Dit is een fraai gebouw, maar het staat eigenlijk veel uren leeg’, leidt Harry Koopman, voorzitter van de Raad van Bestuur van Avans de onthulling in. ‘Het gebouw heeft een hoedster nodig. Die is er nu en zij heet Titia.’
Van Pamelen begint daarna met zijn ‘Olympische openingsgedicht’ waarbij alle toeschouwers na elke zin hun armen moeten heffen en moeten roepen: ‘Dat kan dus echt alleen maar bij Avans.’
En opeens verschijnt ze daar op de witte projectiebak: Titia. Een vrouw in bed. De meeste studenten houden het op dat moment voor gezien en snellen naar de eerste etage waar gratis drinken en hapjes klaarstaan.
Iedereen kan daarna met een gerust hart naar zijn werkplek, college of projectgroep. Titia waakt vanaf nu. [AR]
Punt. Of had jij nog wat?