Maar niets was minder waar. Tot mijn teleurstelling zag ik geen zon en lichtblauwe lucht met daaronder de vierhonderd IJskoninginnen op de frontlinie van het Cadettenkamp. Slechts scheefgezakte bomen, omgevallen kliko’s, een douche aan regen en vieze grijze wolkjes die ik voor het laatst heb gezien op de schilderijen van Jacobus van Ruysdael. En als klap op de vuurpijl hoorde ik achter mij op de radio het meest deprimerende spotje dat mijn laatste sprankje hoop de das om deed: ‘Het Q-ijsblok smelt…’
Op naar school, er moest op deze sombere dag gewoon gestudeerd worden natuurlijk. De fietstocht er naartoe was misschien wel net zo dramatisch als het weer zelf. Natuurlijk had ik wind tegen en met deze windkracht had ik het gevoel alsof ik tegen een dichte garagedeur fietste (ik kan deze vergelijking helaas uit een eerdere eigen -windstille- ervaring bevestigen).
Eenmaal aangekomen op school kon ik er met mijn gedachten maar niet bij blijven. Was het winterse weer nu alweer echt afgelopen? Was dit alles? Ik begon me er net weer een beetje bij thuis te voelen.
In geen twaalf jaar is het zo winters geweest. Van twaalf jaar geleden herinner ik mij helaas maar weinig. Ik was pas negen jaar oud en waarschijnlijk net in staat om zelfstandig de slee uit de garage te pakken en mijn vader zover te krijgen dat hij me naar school sleede. En weer terug.
In geen twaalf jaar heb ik ook zoveel Hollanders richting de Biesbosch bij Hank zien klunen om te genieten van een ouderwetse schaatstocht op natuurijs. Ja, ik heb het over diezelfde Hollanders die bij de minste of geringste temperatuurdaling hun klachtenbrief voor de NS of Rijkswaterstaat alweer klaar hebben liggen. Er waren zelfs zoveel deelnemers, dat nog 2500 daarvan wachten op hun medaille.
Een medaille waar ze trots op zullen zijn, want de kinderen van nu zullen zich 2009 herinneren als het jaar waarin ze onderdeel uitmaakten van de filmset van Ice Age 1 én 2 en waarin papa met tranen in zijn ogen zijn schaatsen in het vet zette, want het zou zomaar weer eens twaalf jaar kunnen duren.
Anne van Dam
tweedejaarsstudent Fysiotherapie in Breda
Punt. Of had jij nog wat?