‘Alleen al in Mexico leven twintig miljoen mensen onder de armoedegrens. Dat zijn meer mensen dan de complete bevolking van jullie land’, vertelt de Mexicaanse student Juan. Hij wil er maar mee aangeven hoe groot het probleem is. ‘De mensen hebben soms maar een dollar per dag om rond te komen en leven in erbarmelijke omstandigheden. Daar proberen wij wat aan te doen.’
Studenten
“Wij” is in dit geval un techo para mi pais. Een goed doel dat werd opgericht door Mexicaanse studenten en zoiets betekent als een dag voor mijn land. Vanuit de grotere Latijns-Amerikaanse steden trekken studenten ieder weekend naar arme dorpjes om voor hun landgenoten een huis te bouwen. Op die manier proberen ze in hun eigen land de armoede te bestrijden.
Maar het gaat volgens Juan veel verder dan het bouwen van deze transition houses: ‘Als de arme families eenmaal een huis hebben, krijgen ze het gevoel dat ze meer kunnen bereiken. Twee jaar nadat de huizen er staan, gaan er nog steeds vrijwilligers terug naar zo’n dorp om de kinderen bijvoorbeeld les te geven.’
Ver-van-mijn-bed-show
Inmiddels heeft un techo para mi pais ruim 75.000 huizen gebouwd verspreid over negentien landen in Latijns-Amerika. Voor de Nederlandse studenten lijkt het daardoor misschien een ver-van-mijn-bed-show. Maar volgens Juan kan er ook vanuit hier genoeg worden gedaan: ‘Je kunt deelnemen aan bouwreizen, waarbij je zelf met acht andere vrijwilligers zo’n prefab huis bouwt. Of je kunt geld doneren.’
‘Maar misschien wel het belangrijkste’, vult Juan aan, ‘is het kweken van bewustwording. Als tijdens een van jullie colleges Mexico ooit aan bod komt, moet je van je docent eisen dat hij ook vertelt over de armoede in het land. En wat er door goede doelen als un techo para mi pais aan wordt gedaan. Pas als er bewustwording is, wordt er namelijk echt iets aan het probleem gedaan.’ [CT]
Punt. Of had jij nog wat?