Helaas heeft Avans geen prullenbakken meer in lokalen, maar blijven docenten wel opvallend gedrag vertonen. Zo vind ik het opvallend dat steeds meer, met name jonge docenten, voor de klas op een tafel zitten. Ik vraag me af waarom dat is. Ik zie ze dat niet doen tijdens een vergadering of in de kantine. Een klas studenten nodigt hen waarschijnlijk uit zulks te doen. Het is misschien te makkelijk, te amateur-psychologisch om het te duiden als een poging tot het uitstralen van autoriteit, maar ik zoek een verklaring.
Een ander opvallend fenomeen is het les geven met een geopende deur. Begrijpelijk als het heet is en je als docent hoopt op verkoelende luchtdoorstroming, maar over het algemeen is de temperatuur in de lokalen aangenaam.
Ik loop langs een geopende deur, terwijl de docent op luide toon een hoorcollege geeft. Eén van de docenten schreeuwt zijn studenten toe alsof de les een straf expeditie is. Angstig sluip ik langs de open deur. Op een zonnige vrijdagochtend waagde ik hem te vertellen dat hij wel erg opviel met dat roepen in de ruimte. Zijn antwoord was vertederend zelfvoldaan: “Goed ben ik, hé?”
Heb ik zelf ook van die vreemde gedragingen? Ja, ik vind mezelf nogal lichamelijk onrustig, ik zit te veel letterlijk met mijn handen in het haar. Ik ben voor sommigen bovendien nonchalant, chaotisch en onhandig.
En studenten? Niets is hen vreemd, maar waar ik me aan erger is dat studenten de neiging hebben met z’n vieren naast elkaar door de gang te lopen in een tempo dat doet vermoeden dat ze in hun droomwereld langs de boulevard in Saint Tropez lopen. Studenten hoeven mij niet met U aan te spreken, zoals de PVV wil, als ze maar in een fatsoenlijk tempo doorlopen en niet juist bij een deuropening tot overleg overgaan.
Bovenstaande is de laatste column die Ab Bobbink, docent bij de Academie voor Gezondheidszorg, heeft geschreven. Ab is op 1 december overleden.
Punt. Of had jij nog wat?