Terug naar overzicht

Lantaarnpaalklimmen in een karretje

De paalklimmers zijn het resultaat van tien weken ontwerpen en tien weken bikkelen in de Bossche werkplaats. Zoals ieder jaar kregen tweedejaarsstudenten Werktuigbouwkunde opdracht om een voertuig te bouwen. En ook dit jaar wist het docentenkorps daar een originele twist aan te geven. Na de ecologische boodschappenautootjes, de amfibievoertuigen en de looprobotten draaide het project dit jaar om paalklimmers.

Langwerpig

Acht verschillende paalklimmers klommen er woensdag in de provisorische lantaarnpaal in de Avanstuin. En allemaal op een andere manier. Al kozen de eerste drie groepen voor een langwerpig voertuig waarbij er zittend kon worden getrapt. Dankzij drie paar rubberen banden aan weerszijde van de paal rolde het voertuig als het ware omhoog.

Alle drie de groepen werden geconfronteerd met hetzelfde probleem. Tijdens hun tocht naar het zesmeter-streepje begon het voertuig om de paal heen te wentelen. ‘Dat komt door de lengte van het voertuig’, vertelt Ad Spijkers. De docent is inmiddels met pensioen, maar heeft nog altijd een kritisch oog: ‘Als je verder van de paal zit, hoeft het voertuig maar een centimeter scheef te hangen of het voertuig begint te wentelen.’

Ontsporen

Waar de eerste bestuurder zijn voertuig desondanks onbevangen naar de top van de lantaarnpaal trapt, begint zijn opvolger ‘m na drie meter te knijpen. Door het draaien dreigt de paalklimmer, Chiquitita genaamd, te ‘ontsporen’. Uiteindelijk kiest de bestuurder eieren voor zijn geld door weer naar beneden te rollen.

Die luxe heeft de derde chauffeur niet. Zodra zijn transportmiddel op vijf meter hoogte hangt, vliegt de ketting eraf en kan hij geen kant meer op. Gelukkig heeft de organisatie nagedacht over de veiligheid. De bestuurder kan via de veiligheidslijn aan zijn rug zachtjes uit zijn benarde positie worden getakeld. Hangend aan het touw krijgt hij een staande ovatie.

Dertig kilo

Overigens kan de derde groep nog wel rekenen op een voldoende. ‘Veilig naar beneden rollen’ behoorde strikt genomen namelijk niet tot het programma van eisen. Wel moest het voertuig binnen vijf minuten aan de paal kunnen worden bevestigd, drie meter per minuut kunnen klimmen, een noodstop kunnen maken en mocht het gewicht maximaal dertig kilo bedragen.

Die laatste eis werd overigens door alle groepen aan de laars gelapt. Ron Dolstra, begeleider van het project, legt uit: ‘In eerste instantie hoefde het voertuig alleen onbemand omhoog. Later hebben we ook als eis gesteld dat er een persoon op moest kunnen. Toen bleek al snel dat die eis van dertig kilo niet realistisch was. Sterker nog, de lichtste paalklimmer woog uiteindelijk zestig kilo. Dus daar hebben we de groepen tijdens het beoordelen maar niet op afgerekend, haha.’ [CT]

Punt. Of had jij nog wat?

Meer lezen?