Sinds afgelopen zomer mag ik vol trots zeggen dat ik in één oogopslag aan mijn linkerhand alle Waddeneilanden en aan mijn rechterhand de noordelijke provincies heb gezien.
Vanaf vijf kilometer hoogte stortte ik naar beneden, hopend dat tandemmeester Alex exact wist wanneer hij wat moest doen, en dat hij bovendien geen beroerte zou krijgen terwijl ik het uitgilde als een klein schoolmeisje. Ik heb me nog nooit zo onveilig en alive tegelijkertijd gevoeld. Dat eerste kwam misschien doordat ik een dag eerder de cliffhanger van GTST had gezien. Je springt toch met een ander gevoel uit zo’n vliegtuig wanneer je nog geen 14 uur van tevoren iemand te pletter hebt zien vallen, dummy of niet.
Ik besefte eigenlijk pas wat ik gedaan had toen ik weer aan de grond stond. Wat voor risico ik had genomen. Wat er mis had kunnen gaan. Maar wat een kick gaf het!
Dat tochtje heeft me – naast een onvergetelijke ervaring – nieuwe wijsheid opgeleverd. Uiteraard, safety first, maar een jump uit je dagelijkse leven levert meer winst op dan opereren vanuit je veilige comfortzone. Ik denk dat je je pas veilig kunt voelen wanneer je je grenzen opzoekt en beseft dat er nog mogelijkheden voorbij die grenzen liggen.
‘Schoolzitten is consumptiegedrag en bovenal een incasseringskunstje’
Prima dat Avans jouw persoonlijke ontwikkeling stuurt, maar uiteindelijk ligt de bal bij jezelf en draait het vooral om één kernwoord: lef. Schoolzitten is consumptiegedrag en bovenal een incasseringskunstje. Voel dat je leeft, doe wat je leuk vindt en toon power, dan komt die ontwikkeling vanzelf wel.
Mijn tip: spring eens uit een gammel vliegtuig terwijl er een 85 kilo wegende Engelsman aan je rug kleeft. Je kijkt ervan op hoe soepel je landt.
Rick Bastiaanssen is derdejaarsstudent Human Resource Management in Breda.
Punt. Of had jij nog wat?