It’s a smartboard life

Kwart over 8; de eerste vroege vogels verkleed als studenten druppelen het lokaal binnen waar ik de hele nacht wacht (nee, niet Nachtwacht) heb gehouden. Ze hebben geen oog voor mij. Nou is dat niets nieuws, want ook als de docent druk bezig is met mij, is de aandacht wisselend maar doorgaans onder de maat. Ondanks dat mijn scherm groter is dan dat van een smartphone.

Om 08 uur, 44 minuten en 281 seconden (nog geen 08.45 uur dus) rent de dienstdoende docent het lokaal binnen. Op weg naar de computer ramt hij gefrustreerd op mijn aan-knop. Van agressie op de vroege morgen ben ik niet gediend en ik besluit dienst te weigeren. Docent humeurig en studenten die zuchten omdat ze een trein later hadden kunnen nemen. Ik geniet.

Nadat ik over mijn hart c.q. harde schijf heb gestreken, begint de les. De docent pakt een van de pennen en begint te schrijven. In plaats van de tekst die er zou moeten verschijnen, besluit ik gewoon voor de lol naar de volgende slide te gaan. Een spreekkoor (van één docent weliswaar) is het gevolg. Gelukkig kunnen de studenten mijn gedrag wel waarderen en wordt de ‘digibete’ docent uitgelachen.

Uit pure woede (lees: onbegrip) begint de leraar nog harder met de punt op mij te drukken. Auw! Ik zal ‘m leren. Zodra hij heel hip, onderwijs 2.0 en modern een filmpje wil laten zien, besluit ik niks te zeggen. En hij kan draaien aan mijn geluidsknop wat hij wil, ik zwijg als het graf.

En zo kom ik de dag als smartboard een beetje door. Niets doen als ik aan het werk word gezet, iets doen als ik stil moet zijn en op commando willekeurig reageren. Kern van het verhaal: het is niet de schuld van de docent dat de ICT niet werkt, het komt door het smartboard. Altijd.

Michael Doove is docent taal- en communicatieve vaardigheden aan de Juridische Hogeschool Avans-Fontys.