Zuid-Londen, de drug Glow is daar aan een opmars bezig onder bezoekers van dansfeesten. De jonge Brit Raf wil deze drug scoren maar belandt in een grootse samenzwering waarbij een illegaal radiostation, Birmese immigranten en een corrupte mijnexploitant betrokken zijn. Ned Beauman heeft met Glow een thriller geschreven die het meer moet hebben van prachtige zinnen dan van het geloofwaardige plot.
Even wat over Ned Beauman; deze jonge Britse schrijver wordt in eigen land met recht geroemd om zijn originele debuut Boxer Beetle en zijn, in Nederland helaas weinig succesvolle, tweede roman De jacht op Adele. Beide boeken spelen zich af in een andere realiteit en in een verder verleden. Glow is Beaumans eerste ‘hedendaagse’ roman en speelt zich ook nog eens af in het overbekende Londen.
Gewoontjes
Misschien wringt daar meteen de schoen en is Beauman gewoon veel beter in het opzetten van een compleet andere wereld dan in het beschrijven van de werkelijkheid. Hoofdpersoon Raf, maar ook de andere karakters in Glow zijn minder bijzonder dan vorige personages in boeken van Beauman. Ze zijn gewoontjes en dat is nu juist niét waarom ik Beauman wil lezen.
Glow pretendeert een thriller te zijn, maar daarvoor is het te ongeloofwaardig. Een jonge Britse lanterfanter die opeens achterna wordt gezeten door een multinational die de Birmeense gemeenschap in Londen probeert te laten verdwijnen? Het zullen wel de drugs zijn, een grote trip denk je als lezer.
Origineel
Desondanks is Glow een boek dat je met plezier leest. Dat komt vooral door de schrijfstijl van Beauman want die is nog beter geworden sinds zijn vorige twee boeken. Origineel, vlot en zeer humoristisch.
Glow is vergelijkbaar met de meeste drugs. Even voel je je euforisch, maar er beklijft bar weinig van.
Punt. Of had jij nog wat?