Mijn Tilburgse huisgenoot neemt me mee naar Willem II – Cambuur. Ik vind het doodeng. Niet omdat ik nog nooit eerder bij een voetbalwedstrijd ben geweest, maar omdat ik als born and raised NAC-Bredanaar tussen de 013-fanatici vrees voor een gebroken neus. ‘Zeg maar niet dat je uit Breda komt.’
‘Wellek?! Breda?! Zee gij vur Nak?! Verèkkes klèènen opnèuker!’
Voorbeschouwing. Ik sta tussen de Kruikenzeikers in hart, nieren en vooral ook lever. Want, nondeju, wat kunnen die lui tanken. Ik ben nog geen seconde binnen of het noodlot in de vorm van een dronken Tilburger slaat toe. ‘Wè komde vendèn?’ Laten we het erop houden dat ik nu in Tilburg studeer. ‘Dè vruugk nie’. Ik kom uit een stad ten westen van Tilburg. Je kent het vast niet. ‘Wellek?! Breda?! Zee gij vur Nak?! Verèkkes klèènen opnèuker!’
De wedstrijd. Willem II komt 0-1 achter tegen Leeuwarden. En iedereen is een homo. De Friezen zijn homo, de scheids is homo en ik ben natuurlijk al helemaal homo, want ik kom uit Breda. Zelfs de thuisploeg ontkomt niet aan het Tilburgse cynisme. ‘Kreg toch dn rambam! Schét toch un end umhoog! Naa’st zat, ik naai der uit, hallee!’
‘Winnen of verliezen, lekker relevant. Groepsgevoel, dát is wat telt’
Nabeschouwing. De 1-1 gelijkmaker voor Willem II in de 91e minuut verandert het rauwe commentaar in niets anders dan liefde en saamhorigheid, waardoor ik word opgeslokt. De kracht van collectieve clubliefde, ik begrijp nu wat het is. Winnen of verliezen, lekker relevant. Groepsgevoel, dát is wat telt.
Geweldig om die Tricolores-broederliefde te voelen, maar tegelijkertijd angstaanjagend hoe snel mijn loyaliteit van Breda verschuift naar de warmte van de Tilburgse Kingside. ‘Olé, Olé ,Olé. Goole maoke. Superkruiken. Goole maoke, Willem II.’ Rick de Verrader, aangenaam.
Rick Bastiaanssen is vierdejaars Human Resource Management in Breda.
Menno Bronwasser
De laatste twee alinea's zijn erg sterk.. ;)