‘Handig man, die wastafel in je kamer. Zeik je er ook in wanneer je te lui bent om naar de wc te lopen?’ Vol verbijstering kijk ik mijn logé aan. Nee, dat doe ik niet. Pissen in je wastafel is echt focking ranzig. ‘Oh. Nee, ikzelf doe dat ook niet hoor.’ Zijn betrapte gezichtsuitdrukking spreekt boekdelen.
‘Voorheen scoorde ik nog wel eens euroknallerontbijtjes bij de Hema’
Laat ik voorop stellen dat ik een groot fan ben van studentikoze huis-tuin-en-keukengewoontes, want met doordacht laks zijn is niets mis! Ik maak me er graag schuldig aan. Ik bedek het fornuis met aluminiumfolie, zodat ik schoonmaakuren bespaar. Ik was alleen het keukengerei af dat ik nodig heb, zodat ik meer tijd heb voor belangrijkere zaken. Voorheen scoorde ik nog wel eens euroknallerontbijtjes bij de Hema, waarmee ik vermeed dat ik aan het einde van mijn geld nog met een stukje maand zat. Doelgerichte en weloverwogen gemakzucht levert voordeel op!
‘Pure rans daarentegen draait om kortstondig schijnsucces’
Maar er is een wezenlijk verschil tussen gepaste luiheid en pure rans. Gepaste luiheid draait om slim met je tijd en middelen omgaan. Doordacht keuzes maken. Iets doen of laten omwille van een hoger doel. Pure rans daarentegen draait om kortstondig schijnsucces, dat haast onuitwisbare negatieve langetermijngevolgen achterlaat (zoals een wastafel die nog wekenlang naar urine ruikt, echt focking ranzig).
Ik geef toe dat daartussen een grijs gebied ligt (is je vuile vaat met een scheut afwasmiddel in je wcpot mikken en een paar keer doortrekken smerig of juist behoorlijk efficiënt?). Maar in het merendeel van de gevallen bestaat er een helder onderscheid tussen slimme gemakzucht en verwerpelijke viezerikerij. Je wastafel omtoveren tot plastafel behoort tot dat laatste. Dat lijkt me duidelijk.
Rick Bastiaanssen is vierdejaars Human Resource Management in Breda.
mr
als je geen raam hebt wat open kan moet je iets toch....