Beeld je Ibiza in de jaren ’80 in. Het begin van een tijdperk vol techno en XTC. In Kind van Ibiza vertelt Esther J. Ending het verhaal van Marianne, een eenzame tiener die opgroeit op het eiland met een hippiemoeder en een drugs dealende vader die in de gevangenis zit.
Op een regenachtige middag heeft Marianne motorpech en krijgt een lift van een gehate Guardia Civil, de Spaanse politie. Ze raakt geobsedeerd door de mooie agent en in een waas van alcohol en drugs probeert ze met hem in contact te blijven.
Vervelende puber
Wie verwacht een boek te lezen dat lekker wegleest op het strand, komt bedrogen uit. Kind van Ibiza sleept zich voort en al snel vraag je je af: waar gaat dit naar toe? Een vraag die onbeantwoord blijft. Marianne is een vervelende puber die zich van het ene drama in het andere stort en niet van plan is haar leven ook maar enigszins te beteren.
Na een aantal hoofdstukken kunnen we niets anders concluderen dan dat Marianne onuitstaanbaar is en het is dan ook een opgave het boek uit te lezen. Jammer, want de thema’s lijken een succesformule voor een goed boek.
Punt. Of had jij nog wat?