Lieve huisbaas,
Ik moet even met je praten, het is dringend. Ik wil mijn twijfels over ons uitspreken. Ik zou zo graag willen zeggen: “Het ligt niet aan jou, het ligt aan mij.” Maar het ligt wel aan jou, het ligt volledig aan jou. En daar baal ik best wel van.
We begonnen namelijk zo goed, ik werd spontaan verliefd op je huis. En ook al moet ik je delen met drie andere vrouwen, dat heb ik ervoor over. Ik betaal je er zelfs voor. En ik begrijp dat we hard van stapel liepen. Ik had je pas één keer ontmoet en ik trok al bij je in. Maar ik doe echt mijn best om dit te laten werken. Ik heb alleen het gevoel dat het niet van twee kanten komt.
Ik dacht dat we begrip hadden voor elkaar, dat we elkaar respecteerden. Maar daar begin ik nu aan te twijfelen. Ik vind het jammer dat je slechts één keer hier bent geweest. Ik zou je graag vaker zien. En als je dan toch hier bent, zou je dan meteen de rommel die je hebt gemaakt kunnen opruimen?
‘Ik heb het gevoel dat het niet van twee kanten komt’
En doordat je er nooit bent, kom je je afspraken niet na. Een relatie moet onderhouden worden, net als ons huis, onze kozijnen, onze badkamer en onze boiler. Maar je laat me in de kou zitten, letterlijk.
Ik heb het gevoel dat we uit elkaar groeien. Ik zou er graag met je over praten, maar dat lukt me niet. Negeer je me soms? Al die ongelezen whatsappjes, onbeantwoorde sms’jes en niet opgenomen telefoontjes. Ik weet niet meer wat ik ervan moet denken. Ik zou graag met je verder gaan. Ik voel me zo thuis in jouw huis.
Wil je me alsjeblieft een keertje terugbellen?
Veel liefs,
Evi
Evi Kuunders is derdejaarsstudent Communicatie in Breda
Punt. Of had jij nog wat?