Hanna Bervoets is een van de meest geprezen jonge Nederlandse schrijvers van dit moment. Vooral het vorig jaar verschenen Ivanov werd bejubeld. De verwachtingen voor de roman Fuzzie waren hooggespannen. Helaas maakt Bervoets die maar ten delen waar.
In dit boek onderzoekt Bervoets in hoeverre mensen affectie voelen voor een object: een pluizig bolletje dat praat. Het is een verhaal over liefde en gemis zonder mierzoet te worden of de geijkte paden te bewandelen. Dat doet Bervoets goed, maar helaas missen de karakters in Fuzzie de diepgang die de hoofdpersonen in Ivanov wel hebben.
Te weinig kleur
Student Maisie, gepensioneerde Diek en werkloze Stephan krijgen te weinig kleur. Als lezer heb je het gevoel rakelings langs ze heen te scheren zonder ergens diepgang te vinden en dat is jammer want zeker van Bervoets verwacht je inmiddels net wat meer.
Punt. Of had jij nog wat?