Terug naar overzicht

Column: Kroniek der verbitterdheid

Foto: © Beeldveld/Wilfried Scholtes

De oude docent groet zijn jongeheer. De tijden dat zij elkaar ontmoetten anders dan bij noodzakelijkheden zijn al lang vervlogen. Zorgvuldig klemt hij het luciferstokje tussen het doorspoelmechaniek. De stroom water vormt een contrast met het straaltje ouderdom waar hij verantwoordelijk voor is. Goudgele druppels belanden op de bril van het damestoilet. Handen wassen na het plassen doet hij al jaren niet meer. Wel draait hij de warme kraan open en verlaat de toiletruimte.

Hij spoelt kopjes koffie door de gootsteen terwijl het kopieerapparaat de enkelzijdige afdrukken met extra witregels uitbraakt. De helft van de spaarzaam bedrukte A4’tjes gooit hij bij het restafval. De zorgvuldig thuis gespaarde batterijen verdwijnen in de gft-bak. De oude docent knikt. Hij volgt de voetstapjesstickers naar de kleurrijk verlichte trap, een initiatief van de beweegpolitie. Hij veegt de hondenpoep onder zijn schoen aan de eerste trede en stapt in de lift. M’n kont, denkt hij in onvervalst Nederlands, als stil protest tegen de verengelsing van zíjn hoger onderwijs.

‘Hij veegt de hondenpoep onder zijn schoen aan de eerste trede en stapt in de lift’

Als de laatste student de deur van het bedompte klaslokaal achter zich sluit, legt hij met uiterste precisie de punaise met het puntje naar boven op een willekeurig gekozen stoel. Hij draait de thermostaat omhoog en opent het raam. De vrieskou in zijn gezicht veroorzaakt een verbeten glimlach. Snel voert hij at random wat tentamencijfers in en belt het antwoordapparaat in een ver buitenland. Hij legt de hoorn naast het toestel, doet het licht aan en draait de deur op slot.

De reis naar huis verloopt volgens vast ritueel. Na het inchecken op het station stapt hij in zijn roet walmende dieselauto en rijdt met hoge toeren en slippende koppeling naar het station nabij zijn huis. Uitchecken, voordeursleutel en goedkope whisky. Zijn VHS-recorder slikt de band met verzamelde documentaires in. Een stem vertelt over droogte, zeespiegelstijging en hongersnood. Troosteloze beelden illustreren het onheilspellende verhaal. Tevreden trekt hij de morsige deken over zich heen. Hij en zijn jongeheer schudden elkaar na tijden weer eens de hand.

Stefan van Teeffelen is docent bij de opleiding Social Work in Den Bosch

Punt. Of had jij nog wat?

Meer lezen?