Je kunt plannen wat je wilt, maar het leven overkomt je soms gewoon. Dat blijkt maar weer uit het bijzondere en tegelijkertijd droevige verhaal van Avansstudent Rick Meesters. Op zijn 23e nam de student Ondernemerschap en Retail Management (ORM) het bedrijf van zijn ongeneeslijk zieke vader over. “Zijn dood was ontzettend heftig, maar ik wist dat ik verder moest.”
Op een zonnige middag vertelt Rick over de vrij plotselinge overname van het bedrijf van Ad, zijn onlangs overleden vader. De vierdejaarsstudent is sinds kort directeur van Liad Electronics: een fabriek dat printplaten assembleert. Rick is kalm en vrolijk en lijkt zich niet druk te maken om de gigantische hoeveelheid hooi op zijn vork. Hij studeert af aan ORM én leidt een fabriek met vijftig man personeel. “Ik ben er redelijk nuchter onder. Misschien heb ik dat van mijn pa”, lacht hij bescheiden.
‘Hij moest dag en nacht dealen met die pijn’
Chemo
Vorig jaar mei kreeg Rick te horen dat vader Ad uitgezaaide alvleesklierkanker had. “Het nieuws kwam natuurlijk als een mokerslag”, zegt de student, dit keer met een ernstige blik in zijn ogen. Vader Ad onderging twee zware chemokuren, maar tevergeefs. Rick: “Misschien waren zijn chemokuren wel de moeilijkste periodes. Het was voor ons als gezin heftig om hem zo te zien lijden, maar voor hem zelf nog het meest. Hij moest immers dag en nacht dealen met die pijn.”
In de zomer van 2017 kreeg de familie Meesters te horen dat Ad uitbehandeld was: hij zou sowieso komen te overlijden. “Ergens hoop je dat het niet gebeurt. Je hoopt dat de chemo’s aanslaan. Dat die nare behandelingen niet voor niets waren. Maar helaas was dat niet zo.”
Het was een bewuste keuze van Rick zelf om Liad Electronics over te nemen. “Ik wist dat mijn ouders overwogen het bedrijf te verkopen, maar je weet niet in welke handen het dan terecht komt.”
‘Ik kan niet zeggen dat ik me nu supertrots voel als directeur, want het is me overkomen’
“Ik twijfelde geen moment. Ik wilde niet dat het bedrijf waar mijn vader dertig jaar voor had geknokt, zomaar verkocht werd aan koopjesjagers zonder hart voor de onderneming”, vertelt hij gedecideerd. “Ik kan overigens niet zeggen dat ik me supertrots voel als directeur, want het is me overkomen. Ik heb gedaan wat ik moest doen. Maar ik ga alles geven om het zo goed mogelijk te doen.”
Behalve een loyaal personeelsteam, dat volledig achter Rick staat, krijgt de piepjonge ondernemer en student ook steun van een goede vriend van zijn vader. “Hij wordt liever niet met naam genoemd, maar hij is een zakenman met ontzettend veel kennis. Ik kan alles met hem bespreken, dat scheelt een hoop. Hij heeft de ervaring die ik mis. Toch moet ik zelf uiteindelijk de beslissingen nemen, dat benadrukt die vriend ook.”
‘Het moeilijkst, zijn misschien wel de zondagmiddagen’
Eer
Nuchter, kalm en vastberaden oogt Rick zeker, maar de dood van zijn vader speelt nog steeds in zijn hoofd. “Natuurlijk mis ik hem enorm. Zijn dood was ontzettend heftig, maar ik wist dat ik verder moest. Het moeilijkst, zijn misschien wel de zondagmiddagen. Vroeger deden we als gezin vaak iets leuks. Dat is nu niet meer hetzelfde. Nog steeds is dat heel pijnlijk.”
Het belangrijkste voor de student, is dat hij het succes van het bedrijf in stand houdt. “Ik wil alles op alles zetten om het goed draaiende te houden. Niet alleen om mijn pa eer aan te doen, maar ook omdat ik er sta voor vijftig werknemers.”
‘Als ik over dertig jaar een beetje in de buurt kom van de man die hij was, dan ben ik heel tevreden’
Studentenleven
Buiten het werk bij Liad Electronics, geniet Rick ook van het studentenleven. “Het gaat persoonlijk heel goed met me. Ik sport en zie elke week mijn vrienden. Misschien dat ik later instort, maar ik denk dat ik het gewoon op een andere manier verwerk.”
Zijn vader is Ricks grootste inspiratiebron. “Hij is een rolmodel voor mij. als ik over dertig jaar een beetje in de buurt kom van de man die hij was, dan ben ik heel tevreden”, vertelt hij glunderend.
Complimenten
Waar Rick het meeste energie uit put, is de waadering van de werknemers. “Ik vind zelf natuurlijk dat ik nog een hoop te bewijzen heb, maar als ik complimenten krijg, doet dat veel met me. Laatst kwam een collega tijdens de lunch naar me toe. Hij zei: ‘Rick, ik heb het nog niet gezegd, maar ik heb echt respect voor wat je doet.’ Dat is zo mooi om te horen. Ook als je een rotdag hebt, maakt zo’n opmerking alles weer de moeite waard.”
Scriptie op laag pitje
Op dit moment staat Ricks studie op een laag pitje, maar ook daar maakt hij zich geen zorgen over. “Ik hoef alleen nog af te studeren, maar logischerwijs gaat het nu wat langzamer. Toen mijn vader doodziek was en ik beetje bij beetje het bedrijf overnam, heb ik mijn tentamens en mijn minor gehaald, dus ook dit komt ongetwijfeld goed.”
Punt. Of had jij nog wat?