Wat als je ouders plotseling komen te overlijden en je veilige thuishaven in één klap uit elkaar valt? In Het einde van de eenzaamheid leert de lezer drie weeskinderen kennen die allemaal hun plekje zoeken in de wereld, getekend door de gevolgen van een tragisch ongeval.
Het einde van de eenzaamheid is het vierde boek van de 35-jarige Benedict Wells. Het verhaal speelt zich af rond Jules, een 14-jarige jongen die samen met zijn nerdy broer Marty en populaire zus Liz wees wordt nadat de ouders van het drietal omkomen bij een auto-ongeluk. In één klap komt een einde aan een ogenschijnlijk zorgeloze jeugd van drie jonge kinderen.
Weemoed
Na de dood van hun vader en moeder moeten Jules, Liz en Marty noodgedwongen verhuizen naar een internaat, waar ze van elkaar worden gescheiden. Ik-figuur Jules beschrijft het leven in zijn nieuwe sobere onderkomen, terwijl zijn zus langzaam aftakelt en zijn broer op het internaat bekend komt te staan als de intelligente zonderling.
‘Waar Liz volledig ontspoort, stort de vriendloze Marty zich obsessief op zijn carrière’
Door het dodelijke ongeval van hun ouders raakt het drietal compleet vervreemd van elkaar. De dood van hun ouders bepaalt voor een groot deel het levenspad dat ze bewandelen. Ze maken het nodige mee en bij elk personage is dat levenspad doordrenkt van weemoed, en eenzaamheid. Waar Liz volledig ontspoort, stort de vriendloze Marty zich obsessief op zijn carrière en belandt ik-figuur Jules tussen wal en schip, omdat hij zich nooit echt onderdeel van de maatschappij voelt.
Op het internaat voelt Jules zich heel ongelukkig en alleen. Het enige lichtpuntje in zijn leven is Alva, een charmante roodharige medescholier die zelf getekend is door een moeilijke jeugd, waar ze liever niet over vertelt. Buitenbeentjes Jules en Alva ontwikkelen een bijzondere band. Het zijn twee tieners die zich continue alleen en anders voelen, maar die voor elkaar door het vuur gaan. Over die loyaliteit schrijft Wells aandoenlijk.
Seks, drugs & rock-‘n-roll
Terwijl Jules toch de hoofdpersoon is, neemt Wells genoeg ruimte om het leven van Marty en Liz aandacht te geven. Marty wordt razend succesvol in IT maar blijft de weirdo. Liz, wiens schoonheid continu wordt benadrukt door de schrijver, leidt een seks, drugs & rock-‘n-roll-bestaan dat haar niet bepaald goed doet.
Het Einde van de Eenzaamheid is een boeiend boek, maar dat komt vooral door de bijzondere personages en hun tragische levensverhalen. Wells, weet op momenten te raken, maar zijn schrijfstijl is niet origineel, op momenten zelfs een tikkeltje sentimenteel.
‘In ongeveer elke passage moet gerefereerd worden naar haar ‘unieke uiterlijke kenmerken’
De Duitse auteur heeft soms de neiging te vervallen in clichés, vooral als het gaat om de omschrijving van de vrouwen in het boek: de overleden Grace Kelly-achtige moeder van de drie kinderen, de ‘uitzonderlijk charmante’ Liz en dan die bloedmooie Alva. In ongeveer elke passage moet gerefereerd worden naar haar ‘unieke uiterlijke kenmerken’, wat lezers met de ogen zal doen rollen.
Buitenbeentje
Vooral het leven van de jongste van de telg, Jules, zal menig lezer raken. Waar hij als klein jochie de populairste van de klas was, wordt hij na de dood van zijn ouders extreem schuchter. Wells schrijft zeer meeslepend over zijn positie als buitenbeentje in een gejaagde samenleving. Het leven raast aan hem voorbij, terwijl Jules almaar zoekende is. Aanvankelijk als fotograaf die maar niet ‘doorbreekt’ en later als opbloeiende auteur. Voor veel mensen zullen Jules’ mislukte poging om geaccepteerd te worden door zijn milieu heel herkenbaar zijn.
Sentimenteel
Ook tragische momenten, zoals een wederontmoeting tussen Alva en Jules zijn ietwat sentimenteel beschreven. Het verdriet van Jules, als hij erachter komt dat Alva niet verliefd is op hem, zoals hij op haar, komt daardoor niet helemaal over. Wells maakt dat enigszins goed door het laatste deel van het boek, met de komst van een nieuw personage, wiens geest langzaam maar zeker stuurloos raakt door dementie. Wie het sentimentele van de auteur een beetje door de vingers ziet, leest een vlot, meeslepend boek.
Punt. Of had jij nog wat?