Een Canadese Nederlander die voor Zuid-Koreaanse frisbeeploeg uitkomt tijdens het WK in Winnipeg, Canada. Volgen jullie het nog? “Not your average summer vacation”, aldus Bossche docent International Business Tommy Vorst.
Als kind van Nederlandse ouders groeide docent Tommy Vorst op in het Canadese Winnipeg. Daar kwam hij via een advertentie in de plaatselijke krant in aanraking met de sport frisbee. “Ik speelde voetbal maar was daar niet zo goed in. Ik brak mijn enkel en scheurde wat pezen af.” Hij melde zich aan voor een training bij de frisbeeclub en twee dagen werd hij aanvoerder van het team.
Counter culture
Frisbee is veel meer dan zomaar met vrienden in het park een plasticschijf heen en weer gooien. In Nederland zijn er ongeveer dertig teams die competitie spelen. In Canada zijn er duizenden teams. Frisbee, in andere landen ultimate frisbee genoemd, is een van de meest vreedzame sporten te noemen: een scheidsrechter komt er niet aan te pas. De sport is een subcultuur, volgens Vorst. “Het is heel speels. Mannen spelen in bontgekleurde rokjes in plaats van broeken. Bij een voorjaarstoernooi in Den Bosch moesten alle teams één deelnemer verkleed als de Paashaas erbij hebben.” Vorst maakte nog mee dat teams gesponsord werden door bierbrouwerijen en er langs de lijn hashies werden gerookt.
‘Mannen spelen in bontgekleurde rokjes in plaats van broeken’
Sinds het Internationaal Olympisch Comité (IOC) twee jaar geleden kwam oriënteren of van frisbee een olympische sport gemaakt kan worden, worden rokjes meer en meer vervangen voor broeken. De internationale frisbee federatie wordt erkend door het IOC. Maar Vorst heeft een duidelijke stelling: “Ik ben tegen het IOC. Net als vele anderen die frisbeeën. Het IOC is volledig corrupt en kijk wat ze doen in de steden waar de Olympische spelen worden georganiseerd. Mensen moeten hun woningen verlaten en krijgen er niks voor terug.”
Die houding van Vorst en medespelers is typerend voor de door hem genoemde counter culture. “Tijdens het afgelopen WK had ik voor het eerst in dertig jaar een broek aan, omdat het verplicht was.”
Zuid-Korea
De docent speelde jaren in Canada, tot hij verhuisde naar Zuid-Korea. Ook daar sloot hij zich weer aan bij een team en deed mee aan het WK namens Zuid-Korea. Sinds enkele jaren woont Vorst in Nederland. Elke zomer verkeert Vorst met zijn gezin enkele weken in zijn ouderlijk huis in Winnipeg, waar zijn familie nog altijd woont. “Ik stuurde een email naar het Zuid-Koreaanse team, of ze het leuk zouden vinden om rondgeleid te worden in mijn hometown, maar ze wilden dat ik met hen mee zou doen.” En dat leek hem wel wat.
‘Trainden zij een keer op zand? Dan zocht ik ook een zandveld op’
“Als je voor een land bent uitgekomen tijdens een WK, mag je nooit meer meedoen met een ander land”, verklaart Vorst waarom hij niet meedeed voor Nederland of Canada. En zo geschiedde dat hij samen met twee andere westerlingen meespeelde in het Koreaanse team. Een puntje: hij woont in Nederland. Zij in Zuid-Korea. Vrij evident voor een teamsport is samen trainen, hoe ging dat dan? “Met een google sheet ging ik aan de slag om zelf te trainen. Trainden zij een keer op zand? Dan zocht ik ook een zandveld op.” De aanval- en verdedigingstechnieken kende hij dankzij de sheets. “De ‘atleten’ kende ik wel, maar de mensen zelf niet.” Want het gros van het team had hij nog nooit ontmoet.
Man of the Match
Het moment dat Vorst met zijn team het veld op stapte, noemt hij “indrukwekkend. Al die mensen op de tribunes, iedereen applaudisseerde.” Tijdens het toernooi speelde het team negen wedstrijden. “We startten als laatste in onze divisie. En zo zijn we ook geëindigd”, besluit Vorst. Maar er klinkt niks weemoedigs in zijn stem. “Het verliezen heeft nooit de sfeer verpest.” Aan het einde van de wedstrijd kiest de tegenstander altijd een Man of the Match uit: “Ik ben drie keer uitgeroepen!”
Het spel
- Wanneer een overtreding wordt gemaakt, roept een van de spelers ‘fout’. Alle spelers blijven dan meteen staan en het spel wordt stil gelegd. Je geeft de aard van de fout aan, de aanval gaat over en het spel gaat verder. Als de andere speler het er niet mee eens is, gaat de schijf terug naar de vorige werper en wordt vanuit die spelsituatie verder gespeeld.
- Beide teams beginnen elk punt in hun eigen eindzone. Het verdedigende team gooit de schijf zo ver mogelijk het veld in. De ontvangende ploeg mag beginnen met aanvallen.
- Als je de schijf in de eindzone vangt heb je een punt.
- Het veld is 100 meter lang en 37 meter breed en vergelijkbaar met een rugbyveld.
- Een wedstrijd duurt maximaal 75 minuten of is afgelopen wanneer een team als eerste 15 punten scoort.
- Een team bestaat uit 28 spelers waarvan er 7 in het veld staan. Er wordt continu doorgewisseld.
Punt. Of had jij nog wat?