Het leek Pabostudent Meike Slits ‘heel vet’ om een poos in het buitenland te studeren. In haar tweede jaar bij Avans in Breda hoorde ze over de grenzeloze stagemogelijkheden en zo geschiedde. Meike woont sinds een paar maanden op het Tanzaniaanse eiland Zanzibar. “Je bent niet per se gelukkiger met meer privileges.”
Went Zanzibar al een beetje?
“Ik moest in de eerste week heel erg wennen. Noem het gerust een cultuurshock. Ik had vooral moeite met de eerste indruk. Dus mijn eerste stagedag, de eerste keer door de straten lopen hier, mijn eerste keer boodschappen doen.”
Waarom moest je zo wennen aan boodschappen doen?
“Je hebt hier geen vaste prijzen in de supermarkt. Als ik boodschappen doe, moet ik overal onderhandelen over de prijs. En ik moet naar verschillende kleine winkels om alles bij elkaar te zoeken. Da’s toch wel anders dan de Albert Heijn bij ons.”
Mijn mening over het onderwijs verandert elke dag
Hoe is je stageplek?
“Echt superleuk. Het kostte me dus precies een dag om eraan te wennen en nu geniet ik er enorm van. Ik geef les aan kinderen van vijf en acht jaar. Je kunt het een beetje vergelijken met groep drie en vier in Nederland. Ze krijgen één vak per dag. Dat is Engels, rekenen of science. Voor ieder vak hebben ze een werkboek, waar ze één of twee pagina’s per dag uit maken. De hoeveelheid stof die ze hier op een hele dag leren, zouden kinderen in Nederland misschien in een half uur leren. In het begin vond ik dat heel slecht, maar mijn mening over het onderwijs hier verandert nog elke dag.”
In wat voor opzicht verandert je mening dan?
“Ik merk nu bijvoorbeeld dat ze eigenlijk best veel stof moeten verwerken voor hun leeftijd. Vaak is het niveau ook hoog. Ik zit hier niet met een superieur gevoel. Zo van ‘Ik ga deze mensen even leren hoe het wel moet’, want ik denk dat we in Nederland ook veel kunnenn leren van deze onderwijsmethode.”
In Nederlandse kranten lees je dat de sfeer in Tanzania is verhardt. De bewegingsvrijheid zou onder druk komen te staan. Merk jij daar iets van?
“Ja, dat gaat vooral over homo’s. Homoseksualiteit is een beetje een verboden onderwerp. Tanzania staat bekend om het vijandige klimaat ten op zichte van lhbti’s. De Tanzaniaanse minister noemt homoseksualiteit ‘goddeloos’. Je kunt worden opgepakt als je van homoseksualiteit wordt verdacht. En vrouwen zijn minderwaardig. De man mag de vrouw slaan en mag meerdere vrouwen hebben. Wel gaan meisjes gewoon naar school en kunnen ze een goede baan krijgen. Op straat gaan mannen en vrouwen normaal met elkaar om, ik merk dan vrijwel niks van de minderwaardigheid.”
Voel jij je weleens onveilig?
“Ik heb me tot nu toe nog geen een keer onveilig gevoeld. Ik ben hier samen met een vriendin en we doen bijna alles samen, dat scheelt wel denk ik. Verder moet je gewoon bij alles wat je doet je verstand gebruiken. Dan is er weinig om bang voor te zijn.”
Tijdens de pauze op school gaat iedereen samen zitten om eten met elkaar te delen
Is er iets specifieks dat je heel mooi vindt aan de Tanzaniaanse gebruiken en gewoontes?
“De mensen zijn zo vriendelijk en open. Je merkt echt weinig van egoïsme, mensen proberen het elkaar voortdurend naar de zin te maken. En het is misschien cliché om te zeggen, maar Tanzanianen hebben weinig geld en spullen en zijn nog steeds tevreden. Je bent niet per se gelukkiger met meer privileges, dat heb ik van de plaatselijke bevolking geleerd. Wat ik verder heel mooi vind is de deelcultuur. Tijdens de pauze op school gaat iedereen samen zitten om eten met elkaar te delen. En mensen stressen niet, maar dat is misschien ook logisch met een dagelijkse gevoelstemperatuur van 40 graden.”
Punt. Of had jij nog wat?