Terug naar overzicht

Recensie: Umbrella Academy is de arthouse versie van een (anti-)superheldenserie

Je zou langzamerhand verwachten dat we met zijn allen wel genoeg hebben van films en series gebaseerd op Amerikaanse superheldenstrips. Kennelijk bewijst het Netflix-algoritme iets anders want de streaming service heeft flink geïnvesteerd in een eigen superheldenreeks: The Umbrella Academy. En die voegt echt wat toe aan het overvolle aanbod.

De serie draait om de broers en zussen Hargreeves, die allemaal op dezelfde dag onder nogal bijzondere omstandigheden geboren zijn. De excentrieke miljonair Sir Reginald is ervan overtuigd dat zij de wereld kunnen redden en adopteert ze. Na zijn dood komen ze voor het eerst weer bij elkaar en blijkt het de ene broer nog verknipter is dan de andere.

Briljante soundtrack
The Umbrella Academy is geen Marvel of DC strip, maar het geesteskind van de zanger van My Chemical Romance Gerard Way en tekenaar Gabriel Ba. Beide heren zijn ook zeer direct betrokken geweest bij de verfilming van hun materiaal. Dat blijkt niet alleen uit het feit dat serie en comic enorm op elkaar lijken, maar ook uit de briljante soundtrack waar zeker de smaak van Way in te herkennen is.

Verwacht van The Umbrella Academy geen mega opgezette gevechten tegen superschurken. Het is het relaas van een stel bijzondere kinderen die als volwassenen lijden onder hun opvoeding en de torenhoge verwachtingen van hun adoptievader. Koppel dat aan een androïde moeder, een intelligente aap als butler en twee huurmoordenaars die op zoek zijn naar een van de familieleden en je hebt een bijzonder verhaal.

Wat  deze serie onderscheidt van de andere superheldenseries is de gehele presentatie. Muziek, decor, aankleding alles doet denken aan de films van Wes Anderson zoals Moonrise Kingdom. The Umbrella Academy is meer arthouse dan blockbuster.

Punt. Of had jij nog wat?

Meer lezen?