Danique doet aan hekserij: ‘Ik wil voorkomen dat ik mensen afschrik’

Wie aan magie denkt, legt snel de link met fantasyfilms, zoals Harry Potter en Twilight. Echte tovenaars en heksen kom je immers niet elke dag tegen. Toch zijn er wel degelijk mensen die aan magie doen. Een van hen is Danique Meijers, een eerstejaarsstudent Chemie bij Avans.

Ik ontmoet Danique bij Avans in Breda, waar ze me uitgebreid vertelt over moderne hekserij en me stap voor stap laat zien hoe ze haar magische rituelen uitvoert. Danique heeft knalpaars haar, is vrolijk en praat honderduit over haar ongewone fascinatie voor hekserij.

Voor de demonstratie van magie gebruikt Danique wierook, een kaars, een edelsteen, steranijs en nootmuskaat. “Ik heb de laatste tijd veel pech in mijn leven”, vertelt ze. Het ritueel heeft als doel om al het ongeluk uit haar leven te bannen. “En ook uit jouw leven”, knikt Danique me toe. “Ik heb het gevoel dat jij het nog harder nodig hebt dan ik.” Het wierookstokje houdt ze boven de ingrediënten. De bedwelmende geur van de wierook moet alle negatieve energie uit onze levens bannen. Het ritueel duurt ongeveer vijftien minuten. Daarna krijg ik een zakje met de edelsteen, steranijs en nootmuskaat. “Hou het zeven dagen bij je. Je merkt vanzelf of het geluk brengt.”

Geen heks
Hoewel haar activiteiten anders doen vermoeden, ziet Danique zichzelf niet als heks. “Het etiket heks of wiccan vind ik te beladen. Ik beoefen magie, maar wicca is een religie en met religies heb ik niets”, legt ze uit. Echte heksen of ‘wiccans’ geloven volgens Danique in een god en godin en zijn elke dag intensief met het geloof bezig. “Dat heb ik vroeger ook gedaan, maar het was niets voor mij.”

Daniques interesse voor wicca begint wanneer ze op de middelbare school zit. “Ik hoorde er in de eerste klas over”, herinnert de student zich. “Een klasgenoot schreef een verslag over wicca. Ik vond het heel boeiend, dus ging me erin verdiepen.”

Wie zich heks of wiccan wil noemen, moet zich exact een jaar en een dag verdiepen in hekserij, leert Danique in die periode. Pas daarna mag hij of zij toetreden tot het geloof. “Ik heb dat destijds gedaan. Een jaar en een dag lang heb ik allemaal boeken over hekserij gelezen.” Zo ontdekt Danique dat beoefenaars van hekserij zich concentreren op het goede en het positieve in het leven en op de natuur. En, anders dan sommigen denken, zijn heksen niet te herkennen aan zwarte puntmutsen, groene gezichten en bezemstelen.

‘Ik heb negen maanden met extreme pijn rond gelopen’

Geïnfecteerd
Na een jaar en een dag verdieping, besluit ze dat ze toch geen wiccan wil worden. “Heks zijn is een levenswijze. Als je ervoor kiest, ben je er iedere dag mee bezig. Ik vond het te veel gedoe. En ik geloof ook niet dat er goden en godinnen zijn. Wiccans geloven dat wel.”

Lange tijd doet Danique niets meer met het heksengeloof. Tot ze op haar achttiende aan haar rug wordt geopereerd. “Ik merkte dat ik houvast miste.” Ze blaast het stof van haar heksenboeken en voert magische rituelen uit. “Veel mensen beoefenen magie, zonder dat ze de naam heks dragen. Ik wilde nog steeds geen heks zijn, maar ik miste de rituelen.”

In de periode na haar operatie krijgt Danique vreselijk veel rugpijn. “Mijn rug bleek geïnfecteerd te zijn geraakt tijdens de operatie. Ik heb negen maanden met extreme pijn rond gelopen.” Van het ziekenhuis krijgt ze pijnstillers die sterker zijn dan morfine. “Ik kon maandenlang aan niets anders dan de pijn denken. En ik sliep amper. Maar toch overleefde ik het. Weet je wat me erdoorheen sleepte? Edelstenen, kruiden en wierook. De ingrediënten die ik voor magie gebruik. Zelfs in de diepste diepten heb ik mooie momenten beleefd dankzij hekserij.”

Sindsdien is de magiebeoefenaar nooit meer gestopt met hekserij. “Als het een periode minder met me gaat, pak ik mijn kruiden en stenen er weer bij. Rituelen zijn een onmisbaar onderdeel van mijn leven geworden. Ze geven betekenis aan mijn leven en doen me de schoonheid van de natuur inzien.”

Heksenkring
Danique zit niet bij een ‘coven’, een heksenkring, maar voert thuis rituelen uit met kaarsen, wierook en edelstenen. Ze bezoekt regelmatig fantasy-evenementen, zoals Elfia en de Elf Fantasy Fair. “Daar ontmoet ik mensen die ook interesse hebben in wicca. Zoals liefhebbers in het theater graag praten over toneel, zo praten wij over magie.”

Aan hekserij kleeft een negatief stigma, merkt Danique. “Ik wil voorkomen dat ik mensen afschrik, maar dat gebeurt soms wel als ik over hekserij vertel. Ik ben er zelfs vrienden door verloren die dachten dat ik gek geworden was. Natuurlijk doet dat pijn, maar ik kan het ook accepteren. Iedereen is vrij om te vinden wat hij wil. Ik ben er eerlijk over, maar als mensen er niets mee te maken willen hebben, dan is dat ook goed.”

Dit artikel is ook in Punt 3 verschenen, te vinden in de witte bakken op alle Avanslocaties. Klik hier voor het online magazine.