Deze drie Avansstudenten doen iets waar het gros van de mensen geen tijd voor vrij maakt. Maar wat hen, én de mensen die ze helpen, veel oplevert.
Luc Gloudemans, student Civiele Techniek in Den Bosch, gaat twee keer per week langs bij dementerende ouderen in een tehuis in Rosmalen
“De ouderen die ik bezoek zijn wel dementerend, maar weten wat voor opleiding ik doe en kennen mijn naam. We praten over het dagelijkse leven of over school. Het verschilt per persoon in welk stadium ze zijn natuurlijk. De een is nog heel helder, de ander vergeet af en toe iets. Maar dat doe ik soms zelf ook. Eén vrouw verslaat me elke keer met scrabble. Het voelt alsof ik dertig oma’s extra heb.
Twee jaar geleden ben ik op een dag het verzorgingshuis binnengelopen en vroeg ik of ik kon helpen. Sindsdien houd ik één à twee keer per week de dementerende ouderen gezelschap. Ik herstel wat kleine technische mankementjes, speel spelletjes met ze, of fiets met hen door de Bossche binnenstad of de nabije natuur. Voorheen hadden ze een gewone tandem, maar die trapte zo zwaar, het bleek dat ik de enige was die trapte. Toen heb ik een plan opgezet om een elektrische tandem aan te schaffen.
Ik vind bij hen langsgaan rustgevender dan thuis op de bank zitten. Ik word niet afgeleid door mijn telefoon bijvoorbeeld. Ik speel spelletjes met ze, of maak er huiswerk. Op vrijdagmiddagen kan ik er voor een tientje mee-eten.
Ik weet niet veel van dementie af, maar het sociale aspect is mooi. Het is absoluut niet suf wat ik doe. En als mensen dat wel vinden, doet dat me niks. Er zijn maar weinig mensen die vrijwilligerswerk doen. Ik geloof dat als een kwart van de studenten die hier in Den Bosch rondlopen ook dit soort werk zou doen, er geen enkele oudere meer alleen is!”
Femke Kuijpers, student Biobased Chemistry in Breda, is actief als penningmeester bij de scouting in Mierlo
“Wanneer kinderen rond de dertien zijn, zie je de groepen uitdunnen. De scouting ligt hen niet helemaal meer, of ze vinden het niet stoer genoeg. Sommige leden willen niet in hun uniform zichtbaar door het dorp lopen, want dat is ‘niet cool.’ Ik zit al sinds mijn zevende bij de scouting en ik was altijd die kwal die wel gewoon haar uniform aantrok, om anderen uit te dagen.
Veel mensen weten niet wat we bij de scouting doen. “Beetje knopen leggen en vuurtje stoken”, reageren we als mensen vragen wat we doen. Maar het is écht heel leuk! Als kind probeer je bijvoorbeeld voetbal of basketbal. Maar bij de scouting doe je echt van alles wat. Van diverse sporten tot in het bos spelen en survivals.
Ik ben actief als penningsmeester in het bestuur van de groep. Die bestaat uit ongeveer 27 man. Elke vrijdagavond komen we gezellig bij elkaar en om de zoveel tijd organiseren we activiteiten, zoals een dropping of quiz. In de zomer gaan we altijd een week weg. Vorig jaar gingen we naar Praag, waar we kampeerden op een kleine camping en onder andere gingen raften.
Daarnaast organiseren we acties om geld op te halen voor de scouting en onze eigen groep, zo’n week in de zomer betaalt zichzelf niet. Zo zijn we rond sinterklaas in te huren als pieten en met kerst organiseren we een groot feest.
We krijgen altijd wel opmerkingen van anderen, maar dat boeit me niet zoveel. Ik doe dit met vriendinnen die ik al sinds mijn zevende ken. Het is juist jammer dat niet meer mensen voor de scouting kiezen. We dragen trouwens alleen uniformen bij officiële gelegenheden. Als we hier naar buiten gaan, dragen we onze PIVO-trui (samentrekking van Pionier(ster) en Voortrekker, red.).”
Johan van der Pluijm, student Technische Bedrijfskunde in Den Bosch, geeft elke zaterdag zwemles aan mensen met een beperking in Waalwijk
“Als ze het durven en kunnen, vinden de mensen die ik zwemles geef de duikplank fantastisch. De reddingspop opduiken vinden ze ook erg leuk. Veel van hen beheersen al de basis van het reddingszwemmen.
De groep mensen die ik lesgeef, bestaat uit kinderen vanaf vijf jaar tot aan ouderen ergens in de zeventig. Met uiteenlopende beperkingen: van een laag IQ tot een bepaald syndroom. De mensen zijn echt heel blij elke zaterdag, ze kijken er vaak de hele week al naar uit. Ik zie ze ook groeien en dat is mooi.
Zes jaar geleden ben ik binnengekomen via mijn middelbare school. Ik moest in 3-havo een vrijwillige maatschappelijke stage lopen, maar ik wilde wat anders doen dan onderbroeken van oude mensen opvouwen.
Op de middelbare school hadden veel klasgenoten geen begrip voor wat ik doe. Ze dachten: die zwemt met ‘downies’. Nu is dat heel anders, vrienden en medestudenten vinden het wel leuk dat ik dit doe. Maar wanneer ik vraag of iemand kan bijspringen omdat we met te weinig vrijwilligers zijn, kan niemand. De animo is er niet.
Ik ben de enige vrijwilliger van mijn leeftijd en de aanwas van jongeren is een probleem. Over een paar jaar houdt het op, dan zijn de medevrijwilligers te oud om nog zwemles te geven.”
Punt. Of had jij nog wat?