Vier Bossche derdejaars Bouwkundestudenten maakten een nieuw ontwerp voor de Bordierhütte, een Zwitserse berghut op 2886 meter hoogte. Dat had nogal wat voeten in de aarde, want hoe ontwerp je een gebouw op een plek die bijna onbereikbaar is?
“Het is weer eens wat anders”, vertelt Dirk van Alem. Voor een vak over moderne bouwtechnieken kregen ze de opdracht om de berghut te ontwerpen. “Normaal zijn onze opdrachten erg rechtlijnig, maar nu moesten we nadenken over de bouwvoorschriften én de manier waarop je op zo’n afgelegen plek toch een gebouw neer kan zetten. Bovendien: in Nederland is alles plat, dus op een berg bouwen is extra uitdaging.”
Hoewel de hut niet echt wordt gebouwd, moet het bouwplan wel uitvoerbaar zijn. “Graafmachines of hijskranen kun je niet gebruiken, die krijg je nooit de berg op”, legt groepsgenoot Bart Brugmans uit. “Daarbij was één van de voorwaarden van de opdracht dat er slechts drie helikoptervluchten nodig zijn om alle bouwmaterialen op de berg te krijgen. Het was ons idee om het gebouw in het dal in elkaar zetten, waarna het in drie delen naar boven wordt gevlogen. Die voegen we dan ter plekke samen tot één berghut.”
Sneeuw
Omdat de hut op grote hoogte staat, moeten de studenten met hun ontwerp rekening houden met een extreem winters klimaat. Dirk: “Kou is geen probleem, want modern isolatiemateriaal is namelijk erg licht en werkt goed. Sneeuwval is wél een probleem, want sneeuw is hartstikke zwaar. Wanneer dat allemaal op het dak blijft liggen, heb je dragers nodig van wel twee meter dik. In ons ontwerp hebben we daarom gekozen voor een glad, schuin dak, waar de sneeuw zo snel mogelijk vanaf glijdt.”
De hut moet plaats bieden aan een bergreddingsteam en (bijbehorende) helikopter. “We wilden ons ontwerp klein en compact houden maar een helikopter neemt veel ruimte in beslag, vertelt Bart. “In veel ontwerpen staat de helikopter daarom naast het gebouw, maar ook dat kost veel ruimte. Wij wilden dat anders doen. In ons ontwerp omhelst het gebouw daarom het heliplatform.”
Wat ook opvalt aan het ontwerp, is de grote glazen voorgevel, uitkijkend over de Riedgletsjer. “Het zou zonde zijn om dat niet te doen”, vindt Dirk. “De huidige hut heeft kleine raampjes, dan wordt het al snel somber binnen. En dat terwijl het uitzicht daar geweldig is. Bovendien zorgt het extra zonlicht ervoor dat er minder energie nodig is voor de verlichting en verwarming van de hut.”
‘Toen ik hem op kwam halen, was hij een zombie’
Zombie
Na het project werd de maquette van de ‘Bordierhütte 2.0’ een week lang tentoongesteld bij de ingang van de Onderwijsboulevard. “Die is inderdaad erg mooi geworden”, lacht Dirk. “Maar alle credits daarvoor gaan naar onze groepsgenoot Danny Mulders. Hij heeft twee nachten doorgehaald om de maquette af te krijgen. Toen ik hem en de maquette op kwam halen voor onze eindpresentatie, was hij een zombie.”
Toch beschouwen Bart en Dirk de maquette als teamprestatie. “Iedereen heeft samengewerkt aan het ontwerp. De maquette is het eindresultaat van al het werk dat we daarvoor hebben verzet om een goed ontwerp te maken.” Trots zijn de studenten in ieder geval. Ook al doet de oude Bordierhütte nog gewoon dienst: “Die van ons is beter.”
Punt. Of had jij nog wat?