Terug naar overzicht

Masterclass doorzettingsvermogen: ‘Iedereen komt een Mount Everest tegen in zijn leven’

Wilco van Rooijen onderweg naar kamp 4 op de K2. Van de ijsmassa linksboven zal later een stuk afbreken waardoor elf klimmers de dood vinden. Bron: teamwilco.nl

Wilco van Rooijen is avonturier en bergbeklimmer van het hoogste niveau. Hij beklom de Mount Everest en de bijzonder gevaarlijke K2 zonder zuurstof en liep naar zowel de Noord- als Zuidpool. Dinsdag gaf hij een masterclass over doorzettingsvermogen aan de Academie voor Gezondheidszorg.

Het is stil in de collegezaal als Van Rooijen zijn verhaal doet. Dat hij nog leeft, is een klein wonder. In 1995 werd hij tijdens een beklimming van de 8.611 meter hoge K2 geraakt door een vallende steen. Door een grote snee boven zijn oog en een open botbreuk in zijn onderarm verloor hij 1,5 liter bloed.

In 2008 ontsnapte hij op dezelfde berg nogmaals aan de dood nadat een ijslawine de touwen doorsneed waarmee Van Rooijen en zijn team wilden afdalen. Na twee dagen hoog op de berg te hebben vastgezeten, bereikte hij zijn teamleden in een lager gelegen kamp. Elf andere klimmers vonden die dag de dood. Zijn tenen raakte hij door bevriezing kwijt. “Al je tenen?”, klinkt het vanuit de zaal. Als antwoord bukt Van Rooijen en knijpt de voorkant van zijn schoenen plat. Niet dat Van Rooijen zich daardoor laat stoppen. Nog steeds organiseert Van Rooijen ambitieuze expedities. Volgend jaar waagt hij een poging op de 8.586 meter hoge Kangchenjunga. “Artsen vertelden me dat ik nooit meer zou kunnen hardlopen. Een half jaar later rende ik een halve marathon.”

‘Mijn teamgenoten namen me tegen mijn wil in mee naar beneden’

Het is stil in de klas als Wilco van Rooijen zijn verhaal doet.

Teamwerk
“Vroeger dacht ik: alleen ben ik sneller en kom ik verder. Dat is niet waar. Zonder teamgenoten was ik er niet meer geweest. Toen ik in 1995 op de K2 geraakt werd door de vallende rots, wilde ik eigenlijk verder. Dat kon natuurlijk niet, ik was in shock. Ik wilde niet accepteren dat de expeditie voor mij voorbij was. Mijn teamgenoten namen me tegen mijn wil in mee naar beneden. Anders was ik waarschijnlijk in mijn slaap overleden.”

In 1997 was Van Rooijen op expeditie naar de Noordpool. “Het zee-ijs waar we overheen liepen, dreef de verkeerde kant op. Elke dag liepen we zo hard we konden richting de Noordpool, en aan het eind van de dag waren we niets opgeschoten. Iedereen ging door een diep dal, maar door één voor één voorop te beuken, hebben we het toch gehaald. Door teamwerk bereikten we meer dan we afzonderlijk hadden gekund.”

‘Wat je ook onderneemt, er komt een moment dat het niet meer leuk is’

Mount Everest
De avonturier en bergbeklimmer maakt zich naast teamwerk ook hard voor doorzettingsvermogen. “In al mijn avonturen en beklimmingen is er een moment waarop je jezelf afvraagt: waar doe ik dit voor? Alleen met doorzetten haal je de top.” Volgens Van Rooijen geldt dat niet alleen voor bergbeklimmers. “Iedereen komt een Mount Everest tegen zijn leven. Wat je ook onderneemt, er komt een moment dat het niet meer leuk is.” Hij vergelijkt het met zijn expedities, waar het hem ook vaak tegen zat. “Dan moet je vechten voor elke stap, maar dat zijn ook de momenten waarop je het verschil maakt.”

Van Rooijen sluit zijn presentatie af met een advies aan de studenten. “Maak doelen in het leven. Je drijft vaak genoeg af. Twijfel niet, houd koers en geloof in jezelf. Je bent tot meer in staat dan je ooit gelooft.”

Punt. Of had jij nog wat?

Meer lezen?