‘Je ziet er leuk uit, jammer dat je in een rolstoel zit’

Potentiële werkgevers aarzelen om haar aan te nemen, omdat ze bang zijn dat ze snel ziek wordt. Mannen maken opmerkingen als: ‘Je ziet er leuk uit, jammer dat je in een rolstoel zit’, en ze krijgt vaak verbaasde blikken als ze vertelt dat ze studeert. Mensen in een rolstoel worden vaak verkeerd begrepen, weggekeken of onderschat. Dat ervaart ook Avansstudent Christel Verbogt aan den lijve.

De eerstejaarsstudent Communicatie wil de zichtbaarheid van mensen met een fysieke beperking vergroten. Ze steekt vrolijk van wal. “Ik heb een blog waarin ik de dagelijkse rolstoelstruggles met humor beschrijf. Omdat ik me goed kan verplaatsen in zowel gezonde mensen die gewoon kunnen lopen, als in mensen met een beperking, heb ik een grote doelgroep”, vertelt ze.

‘Mijn rechterbeen hield er plotseling mee op’

Tot vijf jaar geleden kon Christel nog lopen. “Ik was zeventien toen ik in elkaar zakte op school. Mijn rechterbeen hield er plotseling mee op.” Lang wist de Avansstudent niet wat er aan de hand was. Ze had op dat moment ook al jaren een maagverlamming. “Ik leefde daarom noodgedwongen van sondevoeding. Toen kwam dit erbij. Ineens zat ik in een rolstoel omdat mijn been niets meer deed.”

Het duurde anderhalf jaar voordat artsen wisten wat er aan de hand was met haar. “Ik bleek een zeldzame neurologische aandoening te hebben. Mijn hersenen herkenden mijn rechterbeen niet meer.”

Onderschat
Je zou denken dat ze toen in een gat viel. Maar Christel weigerde om zich uit het veld te laten slaan. “Ik moest leren hoe ik ermee kon dealen, maar dat was vooral een kwestie van tijd”, zegt ze daarover. “Het ging steeds beter, ik kon een hoop dingen nog wél.” Ze wijst naar haar hoofd. “Mijn cognitief vermogen werkt nog altijd supergoed.”

Via een omweg kwam de student bij de deeltijdopleiding Communicatie van Avans terecht. “Als je in een rolstoel zit, word je voortdurend onderschat. Docenten raadden me destijds dan ook af om verder te studeren, zelfs nadat ik cum laude was geslaagd”, herinnert ze zich.

Tegenwoordig gaat een hoop goed in het leven van Christel. Naar eigen zeggen zelfs “steeds beter”. Ze geniet van haar studie bij Avans, ze heeft een omvangrijk sociaal netwerk, een succesvol blog. Over dat laatste zegt ze: “Ik krijg zoveel positieve reacties van lezers. Bijvoorbeeld dat ze me inspirerend vinden, of dat ik ze motiveer om het beste uit zichzelf te halen. Dát is precies waarom ik het doe, om anderen te inspireren. Een rolstoel wil niet zeggen dat je gedwongen bent om in een hoekje weg te kwijnen.”

Publiciteit en zelfvertrouwen
Christel drong in 2017 door tot de finale van de Landelijke Mis(s) Verkiezing voor vrouwen met en beperking. “Dat heeft me veel zelfvertrouwen gegeven”, zegt ze.

Sindsdien is de student niet vies van een beetje publiciteit. “Als ik zie dat een BN’er een fotoshoot organiseert voor een groep diverse vrouwen, dan meld ik me meteen aan. Waarom niet? Diversiteit gaat niet alleen over vrouwen met een migratieachtergrond, ik mag gezien worden.” Eerder dit jaar stond de Brabantse in het blad Linda Meiden. “Dat artikel ging over mijn liefdesleven, erg leuk om te doen. De boodschap was: ook in een rolstoel kun je sexy zijn.” Op sociale media reageert Christel regelmatig op evenementen, vaak met de vraag of het evenement wel rolstoeltoegankelijk is: meestal is dat niet zo.

Student van het Jaar
Docenten en studenten roemen haar om haar doorzettingsvermogen, haar veerkracht en enthousiasme.  “Verbijsterend hoe ze werk voor verschillende organisaties en haar studie succesvol weet te combineren. Vooral omdat ze kampt met fysieke beperkingen,” vertelde docent Paula Zweekhorst eerder tegen deze site, toen Christel een nominatie voor Student van het Jaar in de wacht sleepte.

‘In plaats van in een ‘calimero-fase’ te blijven hangen, heeft ze keihard gevochten’

“Ik ben bijna twee keer zo oud, maar Christel heeft met zoveel meer uitdagingen te maken gekregen. In plaats van in een ‘calimero-fase’ te blijven hangen, heeft ze keihard gevochten”, aldus de jubelende woorden van klasgenoot Babbette Kort.

Met haar blog hoopt Christel vooroordelen rond mensen met een lichamelijke beperking te verminderen, maar ook om uiteindelijk Nederland toegankelijker te maken. “Ik wil dat mensen denken: hey, zij is tof én ze zit in een rolstoel. Als daardoor de beeldvorming verandert, en het dus steeds normaler wordt om mensen in een rolstoel te zien, dan krijgen we misschien op den duur geen scheve blikken meer. En worden ruimtes in Nederland steeds rolstoeltoegankelijker.”