Als Dayenne Sluijter straks weer naar Nederland vliegt, mag ze haast een extra koffer inchecken voor de grote gouden belt die ze onlangs won. Midden in een groot winkelcentrum in Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisië, won zij het AMA Championship. Terwijl ze, in tegenstelling tot haar tegenstanders, pas net komt kijken.
“Ik weet nog goed toen ik mijn eerste partij ging vechten. Ik was als laatste aan de beurt, dus moest lang wachten. Het team en ik gingen op de vierde verdieping van het winkelcentrum, waar het event plaatsvond, lunchen. Vanaf de reling konden we de wedstrijd volgen. Ik hoorde heel duidelijk de impact van een leg kick bij de tegenstander. Waar ben ik aan begonnen?! dacht ik,” blikt Dayenne, vanuit Kuala Lumpur, terug op haar allereerste wedstrijd.
Tijdens haar tweede studiejaar vertrok Dayenne voor haar opleiding voor het eerst naar Kuala Lumpur. Via een lokale vriend kwam ze in aanraking met Muay Thai bij de Monarchy Mixed Martial Arts Gym (MMA). “De fysieke uitdaging, techniek en hele sfeer rondom deze sport zorgde ervoor dat ik binnen no-time fully hooked raakte.” Momenteel zit Dayenne voor de tweede keer voor haar opleiding in de Aziatische stad. In de tussentijd bleef ze trainen, met resultaat.
Ben je de enige ‘buitenstaander’ die mee vecht?
“Er trainen veel verschillende nationaliteiten binnen Monarchy MMA. Mijn trainers zijn Braziliaans, Russisch/Frans, Iraans, etc. Ook kom ik nog weleens andere Nederlanders tegen. En verder zijn er natuurlijk veel Maleisiërs.
De organisatie is nog redelijk nieuw, zodoende vechten er vooral Maleisiërs mee. Maar, in vergelijking met vorig jaar, is de organisatie al wat bekender. Er zijn nu ook deelnemers uit bijvoorbeeld Singapore, Iran en Brunei. Verder heeft iedereen de mogelijkheid om zich in te schrijven, dus wellicht komt er nog meer diversiteit in de komende jaren.”
Ben je met het winnen van de belt als blanke Nederlandse een heuse celebrity in Kuala Lumpur?
“Ik heb nu in totaal vier wedstrijden gevochten bij de AMA Championship. De organisatoren vinden het natuurlijk fantastisch, vanwege mijn internationale achtergrond. Maar voor de rest hebben zij mij zien groeien, het zijn zelf ook personen met veel wedstrijdervaring, in de sport en vinden het daarom altijd leuk om mij weer terug te zien.
De events worden altijd in een groot winkelcentrum gehouden, waardoor het veel publiek trekt. Ik ben redelijk verlegen en hou er niet van om in de spotlight te staan. Ik probeer niet te letten op het publiek en focus me op de wedstrijd. Na mijn partij zijn er meestal wel mensen die graag een foto willen maken. Geen idee waarom, misschien omdat ik gewonnen heb of omdat ik langer ben dan de gemiddelde Aziatisch vrouw. Als ik hen er blij mee maak, dan doe ik het graag.”
Je hebt dus best een flinke groei doorgemaakt. Ben je daardoor ook minder zenuwachtig voor wedstrijden?
“De zenuwen voor mijn allereerste partij waren het ergste. Mijn coach vroeg al na drie maanden trainen of ik een partij wilde draaien. Ik was dus nog een groentje, zonder enige wedstrijdervaring. Tot aan de wedstrijd waren de zenuwen aanwezig, enorm energievretend. Uiteindelijk heb ik wel de partij gewonnen!
Wedstrijden vind ik nog steeds spannend. In de aanloop ernaartoe heb ik niet veel spanningen, maar op de dag zelf, wanneer ik de ring en andere partijen in actie zie, begint de spanning. Gelukkig zwakt het af zodra ik begin met de warming up en me volledig kan focussen op de wedstrijd. Zodra ik in de ring sta en de bel gaat, zijn alle zenuwen verdwenen en is het ‘go-time’.”
MMA op dit niveau vraagt veel op fysiek vlak, wat betekent dat voor het mentale vlak?
“Het zijn voornamelijk de weken voorafgaand aan de competitie die enorm zwaar zijn. Er gaat een trainingskamp aan vooraf om ervoor zorgen dat je klaar bent voor de partij. Maar zodra die erop zitten, ben je klaar om de ring in te stappen en is je partij de beloning voor al het harde trainen.”
Je praat vol passie over MMA!
“Mijn trainers zijn experts en hebben stuk voor stuk enorm veel ervaring. daar kijk ik enorm tegen op en het maakt mij extra leergierig. Verder zijn mijn vrienden allemaal vechters, van amateur tot aan professioneel. Iedereen heeft de specifieke drive om hard te trainen en elkaar naar een hoger niveau te tillen. Dat is zeker iets wat mij inspireert en ervoor zorgt dat mijn motivatie hoog blijft.
De sport zelf kan misschien als individuele sport beschouwd worden wanneer je alleen in de ring, de mat of de kooi staat, maar ik zou daar nooit kunnen staan zonder het team dat achter mij staat.Dankzij mijn vrienden bij MMA heb ik een hoop van de Maleisische cultuur leren kennen. Uiteindelijk gaat het er niet om waar je vandaan komt of wat je doet, het is de passie voor vechtsport die ons verbindt en die sterke vriendschappen heeft gecreëerd.”
Punt. Of had jij nog wat?