Na maanden zwijgen mag heel Nederland het weten: docent Anouk is de Beste Thuisbakker. Het winnen van Heel Holland Bakt dringt één dag na de bekendmaking nog niet helemaal door. “Ik weet nog niet hoe ik morgen boodschappen ga doen.”
Nog gefeliciteerd! Besef je het al een beetje? Bijna vier miljoen mensen zagen jou winnen.
“Dankjewel! De reacties zijn overweldigend! En nee, het dringt nog niet door, ik heb maanden moeten zwijgen. Tijdens het seizoen is er in de media weinig aandacht, kon ik gewoon mijn ding doen. En dan gaat het vandaag helemaal los! Ik weet niet hoe ik morgen mijn boodschappen moet doen. Terwijl we dit weekend nog rustig door de Bossche binnenstad en de IKEA liepen.
Mijn telefoon ging gisteren na tien minuten op zwart. In no time had ik zoveel berichten ontvangen. En nog los van alle meldingen op Facebook, Instagram en mijn mail.”
Hoe was dat verzwijgen voor iedereen? Hadden je collega’s nooit iets door?
“De finale was medio oktober en na drie vrije dagen ging ik weer aan de slag bij Avans. Ik leefde in twee werelden, dat was bizar. Want als de opnames stoppen, zijn er nog andere dingen. Van recepten voor de website redigeren tot leuke dingetjes voor social media zoals GIF’jes en interviews.
‘Ik leefde in twee werelden, dat was bizar’
Soms moest ik op het werk even wegsneaken met mijn telefoon om te bellen, haha. En ik was tussendoor al bezig met de site en het bakboek! Dus achter de schermen was ik veel aan het regelen.
Tijdens de auditiedagen, waar we van vijftig naar twintig en vervolgens naar tien deelnemers gingen, zeiden collega’s wel: je was al zo weinig aanwezig. En er waren zelfs mensen die dachten dat er wat met me aan de hand was. Die kon ik heel nadrukkelijk vertellen dat er écht niks ergs aan de hand was.
In het eerste artikel over mijn deelname op Punt ‘Gaat ook docent Social Work Anouk Heel Holland Bakt winnen?‘ stond onderaan: ze heeft de eer hoog te houden. Maar ondertussen wisten wij thuis allang beter.”
Jij zag er als enige van de deelnemers altijd relaxt uit. De anderen stresten wat af en er ging van alles fout, maar bij jou nooit.
“Ja, dat was ook echt zo. Natuurlijk was ik telkens zenuwachtig, voelde ik wel de druk op het moment in de tent. En de weersomstandigheden in de tent zijn ook van invloed. Maar ik was altijd goed voorbereid. Door mijn werkervaring ben ik sterk in de rode draad bewaken, je maakt mij niet snel gek. Ik weet wat het grote doel is in een gesprek. Dat geldt ook in de tent: dat is een taart maken. Linksom of rechtsom.
Verder hebben we ook wat afgehuild, maar dat was echte ontlading. Heel Holland Bakt is een soort topsport.”
Lees ook: Avansstudent Hans wint Heel Holland Bakt
Hoe zou je jouw bakstijl definiëren?
“Ik denk dat ik veel technieken beheers. De een blinkt echt uit in bakken of juist in creatief versieren. Maar ik heb heel veel moeten uitproberen. Wat dat betreft ben ik een handige Harrie: ik probeer het gewoon en stel het bij.
Mijn stijl is verder heel breed, denk ik. Het is vooral belangrijk dat het lekker is, al wil het oog natuurlijk ook wat. Ik ga graag voor het rustieke zoals een appeltaart, vers uit de oven en lekker geurend. Maar evengoed voor echte patisserie.”
Heb je een moment gehad dat je dacht: oeps, dit kost mij mijn plek
“Ik heb een risico genomen met mijn Over de top-taart. Dat was een kakofonie aan smaken. Toen dacht ik even: oh jee. We waren op dat moment ook nog maar met vijf over.”
Wat vond je naast de finale het allerleukste moment?
“Alles was bijzonder, ik heb zoveel bijzondere mensen mogen ontmoeten. De aandacht die ik nu allemaal krijg. De dingen die we als gezin mee hebben gemaakt, en nu meemaken.
En de andere bakkers, we hebben zoveel lol gehad. We bellen veel met elkaar en vorige week zijn we nog met zijn tienen op pad geweest!
‘Ga je bijvoorbeeld met mij uit eten, dan zie je een hele andere Anouk’
Maar zo’n deelname is ook kwetsbaar. Ik heb een mega focus en ik stond stond twee uur lang onder druk. Kijkers zien je met ziel en zaligheid deelnemen, maar ze zien alleen dat wat wordt uitgezonden op tv. Ga je bijvoorbeeld met mij uit eten, dan zie je een hele andere Anouk. Ik ben wel competitief, maar ik geloof niet in over lijken gaan. Daarom zag je ons ook telkens knuffelen. Ik geloof heel erg in iemand in zijn krachten zetten. Als zij goed gaan en gelukkig zijn, ben ik dat ook.”
Die finale, hóé spannend was dat?
“Echt zo spannend. Mijn medebakkers en ik waren behoorlijk moe aan het worden. We waren al zeven weken non stop aan het bakken. Tussendoor gaf ik gewoon les en hield ik mijn gezin draaiende. De opdrachten in het programma werden steeds moeilijk en groter. Ik was vooral trots dat ik in de finale stond.
Bij de Rubiks Kubus, toen alles leek te lukken, dacht ik: als dit nu echt gelukt is, zou ik serieus een kans kunnen maken. Daarna volgde de technische opdracht, die ik won. ‘s Avonds lag ik in bed. Ja, leuk gedaan Anouk, maar dat wil nog niks zeggen. Je leeft echt van opdracht naar opdracht want de jury kijkt niet alleen naar de prestaties over de hele linie.”
En ja, de hamvraag: hoe nu verder met Avans?
“Haha, ik blijf elke week gewoon twee dagen per week lesgeven.Ik heb de overige dagen onbetaald verlof opgenomen. Ik wil graag ervaren wat er op me af komt, nu kan het. Workshops geven, ergens optreden. Kijk, ik ben al 43 jaar, heb een gezin en een goede baan. Daarna zie ik wel wat ik met mijn carrière ga doen. Maar eerst wil ik alles gewoon ervaren.”
Ik weet trouwens niet of ik het eens ben met je arretjescake recept, jij gebruikt poedersuiker?
“Stuur mij jouw recept maar een keer! Ik heb de mijne van mijn oma, die maakte dat vroeger thuis. Ik gebruik poedersuiker in plaats van gewone omdat ik niet van dat knisperende suiker tussen mijn tanden houd. Maar ik heb natuurlijk ook recepten met gewone suiker en een met basterdsuiker.
Met arretjescake is het voor mij ook begonnen. Als tienjarig meisje ga je niet meteen aan de slag met echte patisserie.”
Punt. Of had jij nog wat?