Docent Han trekt tijdelijk weer zijn witte verplegerspak aan

Afgelopen vrijdag stapte Han van den Broeke, docent Health & Social work bij de Avans Academie Associate degrees, voor het eerst in zeven jaar weer het ziekenhuis binnen. Niet als patiënt of begeleider, maar als dialyseverpleegkundige. Om zijn steentje als verpleegkundige in het oosten van het land bij te kunnen dragen. “Laat mensen één dag op de IC meelopen en ze zetten die barbecue met  een groep vrienden meteen uit hun hoofd.”

Vorige week volgde hij een soort bootcamp, een opfriscursus. En werd hij in vier dagen weer ingewerkt op de dialyseafdeling in het ziekenhuis. Want de handelingen verleer je volgens hem niet, alleen de apparatuurkennis moet geüpdatet worden.

Docent Han van den Broeke verruilde zeven jaar geleden na achttien jaar zijn werk als dialyseverpleegkundige voor docent waarvan sinds een jaar bij Avans. Van drie weken vanuit huis digitaal onderwijs verzorgen, stapte hij ’s ochtends een wereld binnen die er heel anders uitzag. “Donderdagavond trok ik mijn witte uniform (plus wit ondergoed en witte sokken) weer uit de kast en ik kon op zoek naar schoenen die makkelijk schoon te maken zijn”, blikt hij terug. “Het was een onwerkelijk gevoel.” 

‘Donderdagavond trok ik mijn witte uniform (plus wit ondergoed en witte sokken) weer uit de kast en ik kon op zoek naar schoenen die makkelijk schoon te maken zijn’

Steeds meer oud-verpleegkundigen melden zich via het landelijke registratiepunt aan ter ondersteuning van de verpleegkundigen een artsen in de volle ziekenhuizen. “De ziekenhuizen zijn hun netwerk aan het verruimen”, weet Han. “Co-assistenten ondersteunen waar nodig. Poliklinieken zijn gesloten waardoor dat personeel op andere afdelingen kan ondersteunen.” Extra handen zijn overal welkom, niet alleen in Brabant. Han is een van de registreerde verpleegkundigen uit het register die nu terugkeert om zijn steentje bij te dragen, hoe hij het zelf noemt. Jarenlang was hij werkzaam als dialyseverpleegkundige. Daarnaast was hij ook werkzaam in het onderwijs. Die link was er dus altijd. Naast het landelijke punt, meldde hij zich ook bij zijn oud-werkgever. Een telefoontje van hun kant en wat gesprekken bij Avans verder, keert de docent nu weer terug als verpleegkundige. 

Volgens de recente cijfers van het RIVM vlakt de curve sinds enkele dagen wat af. En in het oosten van het land is de situatie misschien wat minder nijpend dan in Brabant. “Daar kunnen ze het tot nu toe wel rooien”, vertelt Han. “Maar dat stukje specifieke zorg dat ik kan verlenen, daar dreigt meer een te kort. De dialysebehandelingen moeten ook doorgaan. Het kan zomaar zijn dat ik volgende voor een dialysebehandeling op de IC sta.” 

‘Wat ik toen in een week meemaakte, maak ik nu in één dag mee’

Uit zijn verhaal klinkt door dat het voor hemzelf niet meer dan logisch is dat hij weer aan de slag gaat als verpleegkundige. “Het is mijn morele plicht. Als ik op straat loop en iemand zakt in elkaar, dan loop je niet door. Om het metafoor door te trekken: als Nederland in elkaar zakt, loop ik toch ook niet door.” De situatie in het ziekenhuis noemt hij ook niet chaotisch. “Dat is een devaluatie van de situatie. Er wordt echt alles aan gedaan om zo goed mogelijk zorg te verlenen. En de mensen in de frontlinie te ondersteunen. Van luisteren en praten met patiënten tot kletsnatte shirts vervangen, dialyseren en alles daar tussenin. Achttien jaar lang stond ik elke dag aan een bed. Wat ik toen in een week meemaakte, maak ik nu in één dag mee. Maar ik heb makkelijk praten, ik sta niet elke dag in de frontlinie.” Hij ergert zich mateloos aan iedereen die de maatregels niet in acht neemt. “Laat mensen één dag op de IC meelopen en ze zetten die barbecue met een groep vrienden meteen uit hun hoofd.”

De komende periode gaat Han zijn werk als docent en verpleegkundige combineren. Hij is blij dat dit in overleg met Avans mogelijk is. “Ik hoop dat we straks weer allemaal op vakantie kunnen. Het terras op kunnen. En dat we rekening houden met de frontlinie. En ik hoop op een vaccin zodat iedereen beschermd kan worden en we niet de zwakkeren in onze samenleving uitsluiten.”