Week van de Internationale Student: ‘Ik wil Nederlanders adviseren wat meer te relaxen’

Het is de Week van de Internationale Student. Ook bij Avans studeren een hoop studenten uit het buitenland. Gedurende deze week lees je bij Punt hoe een aantal van hen dat ervaart.

Hussel Zhu, afkomstig uit China

Hussel woont al ruim een jaar in Den Bosch. De student volgt de tweejarige master Visual Arts and Post-Contemporary Practice bij St. Joost School of Art & Design. ”Ik wilde naar Nederland omdat dit een progressief land is waar diversiteit belangrijk is. Ook staan Nederlandse kunstscholen in China goed bekend”, vertelt hij. ”Begrijp me niet verkeerd, ik houd van China, maar de kunstscholen zijn daar wat traditioneler. In Nederland wordt er geen limiet gesteld aan wat je kan en mag doen. Docenten moedigen het aan om open te zijn.”

Dat komt al tot uiting in zijn werk. In China fotografeerde en schilderde hij vooral, nu werkt hij veel met video, installaties en conceptionele kunst. ”Door mijn docenten en studiegenoten ben ik een multimediale kunstenaar geworden”, zegt hij. ”Ik heb nu veel meer manieren om mezelf met mijn kunst uit te drukken. Dat is fijn, want ik ben niet zo extravert.”

Veel groen
De student heeft al heel wat tijd gehad om te ontdekken hoe Nederland is. Nederlanders zijn volgens hem bescheiden, maar het groene straatbeeld viel hem hier als eerste op. ”Ook in de grote steden zie je dat terug. Dat is in Shanghai, waar ik opgroeide, wel anders. Daar is het ook mooi, maar het oogt het meer verstedelijkt. Dat hebben ze hier goed gedaan”, zegt hij.

Eten ziet er niet uit als eten
Toch is Hussel, die sinds kort Nederlandse lessen volgt, niet overal enthousiast over. Hij durft het bijna niet te zeggen, maar op Nederlands eten kan hij zich nou niet bepaald verheugen. ”Ze eten hier zoveel van hetzelfde! Ik zie mijn studiegenoten elke dag saai brood eten en dan nemen ze niet eens de tijd om er even voor te zitten. Soms eten ze er een koekje bij, maar dat is net gebak. Dat is toch geen eten? Zo ziet het er ook niet eens uit”, zegt hij hard lachend. ”Ik zou liever de tijd nemen om wat met rijst of vlees te maken.”

”Ze eten hier zoveel van hetzelfde!”

De kunststudent is overwegend positief over Nederland en de manier waarop hij wordt begeleid door Avans. ”Alle studiegenoten en docenten letten op mij en op elkaar. Dat is misschien ook wel typisch iets voor een kunstopleiding”, vertelt hij. ”Wat ik ook fijn vind is dat ik hier niet word gezien als ‘diegene uit China’, of ‘die Aziaat’, maar gewoon als Hussel. Ik krijg geen label opgeplakt en dat doet me goed. Ik voel me hier erg comfortabel, al voel ik me niet thuis. Daar zijn de verschillen tussen hier en China te groot voor.”

Op tijd komen
Dat comfortabele gevoel komt ook omdat hij een prettige woning heeft in Den Bosch, met veel licht. Alle voorzieningen zijn aanwezig, en dan heeft hij ook nog eens een fijne vriendengroep opgebouwd. Die bestaat uit Nederlandse en andere internationale studenten. ”Die betrekken me in hun plannen en laten me belangrijk voelen”, zegt Hussel, die mede daardoor weinig heimwee heeft naar huis. ”Ook komen ze altijd op tijd! Dat vind ik heel fijn. En, Nederlanders verontschuldigen zich vaak voor hun Engels. Terwijl dat dan altijd goed blijkt te zijn!”

Corona
De coronacrisis heeft voor iedereen gevolgen, ook voor Hussel. Soms voelt hij zich wat minder prettig in zijn vel. ”Zeker als ik aan het videochatten was met mijn nichtje. Die vond het maar vreemd dat ik niet kon langskomen. Verder valt het verrassend genoeg wel mee. Ik heb geen heimwee”, zegt hij. ”Ik denk dat ik mentaal goed voorbereid ben.”

Een bijkomend voordeel: door het niet mogen reizen leerde hij de stad Den Bosch goed kennen. ”Ik wist niet dat hier zoveel mooie natuur was. Voor corona trok ik sneller naar Amsterdam of Rotterdam, nu werd ik genoodzaakt dichtbij op pad te gaan.”

Freda Gil Barragan, afkomstig uit Mexico

Mexico, Amerika, China, Griekenland, Nederland: het lijstje van landen waar Freda heeft gewoond is lang. ”Op mijn zestiende ben ik uit Mexico vertrokken om te reizen en werken”, vertelt ze. ”Ik werkte in het zakenleven voor grote bedrijven als Domino’s en Heineken. Een paar jaar geleden wilde ik me echter op mijn activistische kunstenaarsleven gaan richten, dus stapte ik uit die wereld. Nu woon ik alweer drie jaar in Amsterdam.”

Geen babysitters
Op aanraden van haar ex-vriend kwam ze, toen ze al in Nederland woonde, bij Avans terecht. Daar volgt ze sinds dit schooljaar bij St. Joost School of Art & Design de master Situated Design. ”Het is een hele fijne school, met goede voorzieningen. Ik kan er mijn interesse voor sociale thema’s combineren met mijn schilderwerk als kunstenaar”, vertelt ze. ”Docenten laten je hier vrij om je eigen invulling aan het lesprogramma te geven en begeleiden waar nodig. Ze zijn geen babysitters. Dat is lang niet in elk land zo.”

Mede door corona zijn alle lessen die Freda volgt online. Docenten die haar werk beoordelen komen naar haar studio in Amsterdam. Zo werken vindt ze aan de ene kant fijn, maar ze ziet ook de nadelen. ”Je mist de sociale interactie met studenten, terwijl dat wel heel belangrijk is”, zegt ze. ”Ik zie om me heen dat sommige mensen nu minder goed voor zichzelf zorgen. Ze worden eenzaam en ontwikkelen depressieve gevoelens. Zelf heb ik daar gelukkig geen last van.”

”Docenten zijn hier geen babysitters”

Stress
Wonen in Nederland bevalt Freda over het algemeen prima. Als je de regen- en hagelbuien even niet meetelt, tenminste. Wel ziet ze dat Nederlanders vaak te maken hebben met veel stress. ”Die leggen ze elkaar op. Iedereen is bezig met geld en moet altijd maar presteren”, zegt ze. ”Ik houd echt van dit land en de cultuur, maar ik wil Nederlanders adviseren om af en toe te relaxen.”

Comfort zone
Ook valt het haar op dat Nederlanders veel vrienden hebben en daar waarde aan hechten. ”Maar hun inner circle blijft heel hun leven hetzelfde”, zegt Freda. ”Die loyaliteit is fijn, maar zo kom je niet uit je comfortzone. Terwijl dat wel heel goed voor je is. Bij Nederlanders die in het buitenland zijn merk ik dat ze heel anders zijn. Daar worden ze gedwongen om open te staan voor nieuwe contacten.”

”Als ik in Nederland rondloop, voel ik me goed. Dit is een happy place voor me. Je mag hier jezelf zijn, het is een schoon en veilig land en de mensen zijn gezond. De overheid moedigt de mensen aan om zichzelf te ontwikkelen en dat doen Nederlanders ook. Dat is erg belangrijk.”

Jezelf leren kennen
Hoelang Freda nog in Nederland blijft durft ze nog niet te zeggen. Het reizen lonkt altijd. Wel rond ze haar tweejarige master hier sowieso af. In die tijd wil ze ook een eigen organisatie beginnen waarin mensen met elkaar het gesprek aangaan over een duurzame toekomst. Tot die tijd kan ze het iedereen aanraden om een tijd als internationale student door het leven te gaan. ”Je leert jezelf zo goed kennen. Daar heb je een hoop aan.”

Freda exposeert vanaf 11 december in haar studio aan de NSDM-werf in Amsterdam.