Joseph Oubelkas zat bijna vijf jaar onterecht vast in een Marokkaanse gevangenis voor drugssmokkel. In die tijd ontvangt hij 400 brieven van zijn moeder. Die brieven verwerkte hij later in zijn boek 400 brieven van mijn moeder. Over zijn boek en leven vertelde hij donderdagavond tijdens een door Avans georganiseerde online lezing voor zeventig studenten.
8000 kilo drugs
De jonge Brabantse IT-ondernemer is in 2004 op zakenreis in Marokko wanneer hij in een groot drama terechtkomt. Gewapende politiemannen stormen het terrein van zijn zakenrelatie op. Wanneer Joseph polshoogte neemt, wordt hem verteld dat er in twee busjes achtduizend kilo drugs is gevonden. Hij wordt aangehouden vanwege drugssmokkel en moet mee naar het politiebureau, niet wetende dat hij voorlopig niet thuis zal komen. Hij wordt later veroordeeld voor tien jaar cel.
Beeldend praten
De lezing vindt plaats via Teams. Het contact dat er normaal met het publiek is, ontbreekt daardoor. Maar daar merk je bij Joseph niets van. Het voelt alsof hij tegen jou praat, alleen tegen jou. Hij kijkt goed in de camera en vertelt heel beeldend.
Het ene moment is Joseph serieus, het volgende moment maakt hij een grapje. Zijn verhaal is een combinatie van ironie en de harde werkelijkheid. Tijdens de lezing vult de chat zich met Avansstudenten die hun respect betuigen tegenover Joseph.
Positiviteit en negativiteit
Gedurende zijn tijd in de Marokkaanse gevangenis blijft Joseph altijd positief, vertelt hij. Ondanks alle heftige dingen die hij er meemaakt. Zo krioelt het om hem heen van de mensen die dealen in drugs en het zelf gebruiken. Ook vechten gevangenen regelmatig met elkaar. Kortom: geen veilige plek om te zijn.
Brieven
Al die jaren was er één iemand die hem op de been hield: zijn moeder. De bemoedigende woorden die zij schreef in haar brieven gaven hem steun. “Ieder mens trekt zijn sporen door het leven. En deze sporen worden ook telkens weer bedekt door een nieuw laagje dat de ellende laat vergeten of minstens dragelijk maakt”, citeert Joseph uit een van de brieven van zijn moeder tijdens de lezing.
Taalles
In de gevangenis maakte Joseph ook mooie dingen mee. Zo leert hij er Spaans en Marokkaans. Op zijn beurt geeft hij andere gevangenen Engelse les, omdat hij iets wil betekenen voor die jongens. “Je moet leren kijken naar wat je wel kan, niet naar wat je niet kan. Je hebt er niks aan om te weten wat je niet kan”, aldus Joseph. Hij leert met de situatie om te gaan, hoe zwaar die ook is.
De Marokkaanse overheid vond het verdacht dat Joseph veel stempels in zijn paspoort had. Die had hij omdat hij van reizen hield en veel voor zijn werk moest reizen. Niet om drugs te smokkelen. Joseph komt door blijk van zijn onschuld vijf jaar eerder vrij dan verwacht.
Wijze lessen
Aan het eind van de lezing geeft Joseph nog wat welgemeend advies voor de zeventig studenten die aandachtig luisterden. Iets wat volgens Joseph erg belangrijk is: initiatief nemen. Wacht niet te lang af en onderneem stappen. “Het is zeker in deze tijd belangrijk om dat goed op orde te hebben. Heb doelen voor jezelf die je wilt bereiken”, aldus Joseph.
Punt. Of had jij nog wat?