Sommige deelnemende studenten van het compensatieprotest twee weken geleden in Amsterdam, gingen later met minister Robbert Dijkgraaf van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, rond de tafel. Luc Goos, Avansstudent Communicatie in Breda, was bij het gesprek en deelt zijn ervaringen met Punt.
“Het was heel erg bijzonder”, vertelt Luc met een brede glimlach. Hij werd meegevraagd door het Interstedelijk Studenten Overleg (ISO). Zij behartigen de algemene belangen van studenten aan universiteiten en hogescholen. De organisatie vroeg allerlei studenten mee naar de vergadering om de verhalen over het leenstelsel kracht bij te zetten, waaronder ook Luc.
Het gesprek was fysiek op het ministerie in Den Haag. “We waren met tien studenten en mochten met de lift naar boven. Eenmaal boven genoten we van het prachtige uitzicht. Terwijl we praatten over dat we Scheveningen konden zien, stond ineens de minister naast ons mee te kletsen over het uitzicht. Zo was het ijs wel meteen gebroken”, vertelt de derdejaarsstudent.
U, jij of Robbert
Toen namen ze aan tafel plaats en begon het gesprek over de compensatie. “De minister gaf zelf aan dat wij hem mochten aanspreken met ‘jij’ en met ‘Robbert’, als we dat prettig vonden.” Daar maakten de studenten afwisselend gebruik van. Als het verhaal over henzelf of een studiegenootje ging, spraken ze de minister op de vriendschappelijke manier aan. “Maar als je een punt wilde maken op de inhoud en hem dus echt als minister aansprak, dan werd er ‘u’ en ‘minister’ gebruikt. Dan kon je echt kracht bijzetten, zoals ‘dit is uw verantwoordelijkheid’”, aldus Luc.
De student voelde zich tijdens het gesprek gehoord. “Van tevoren was al bekend dat de minister over meer onderwerpen wilde praten dan alleen het leenstelsel. Vrij vertaald: hij wist ook wel dat er niet meer te winnen was qua geld. Hij had niet veel te bieden.”
Schuldenvrij praten over leenstelsel
Luc was bij het gesprek als student zonder schuld. “Ik heb dan wel geen schuld bij DUO, maar dat betekent niet dat ik de gevolgen van het leenstelsel niet voel.” Zo heeft hij meer moeten werken en andere keuzes moeten maken, zoals niet op kamer gaan. Ook was het zonder de hulp van zijn ouders niet gelukt.
Volgens Luc deden de vakbonden hun best, maar het werd duidelijk dat er niet meer geld zou komen. “We zagen het wel aankomen dat de politiek niet zou toegeven, maar toch zit je dan wel met een gevoel van: shit, het is echt niet gelukt.” Ze gingen daarom daarna over naar bredere problemen. Denk aan de woningmarkt, klimaatcrisis en prestatiedruk onder jongeren. Daar was Luc wel blij mee, want ook over deze onderwerpen had hij genoeg te vertellen.
Meerdere gesprekken
Intussen blijft ISO met de minister in gesprek. Al zal dat waarschijnlijk niet meer over het leenstelsel gaan, denkt Luc. “Een echte compensatie zullen we niet krijgen, maar ik denk dat er nu wel gewerkt wordt aan het bredere plaatje om studenten op andere manieren te helpen, zoals de woningnood. Dat is ook heel fijn.”
Punt. Of had jij nog wat?