Het eerste wat Lianne Tijsmans doet als ze op haar stage aankomt, is met een kop koffie een rondje door het gebouw lopen. “Goodmorning, how are you?”, vraagt ze aan iedere bewoner die ze tegenkomt. De Social Workstudent loopt stage bij de vluchtelingenopvang aan de Hervensebaan in Den Bosch. Punt kijkt een ochtend met haar mee.
In het voormalig KPN-kantoorgebouw is plek voor zo’n 250 vluchtelingen. “Ik zal even een sleutel pakken van een leegstaande kamer, dan kan ik je laten zien hoe de kamers eruitzien”, zegt Lianne bij binnenkomst. Het gebouw telt twee vleugels, waarvan de ene zes en de andere vier verdiepingen heeft. Op elke verdieping is een ruimte ingericht als woonkamer, er is een washok en buiten staat een grote witte tent naast het fietsenhok. “Doordat dit een oud kantoorgebouw is, was er niet genoeg aanleg voor water in het gebouw. Vandaar dat de bewoners hierbuiten in een grote festivaltent douchen.”
Als Lianne een deur opendoet, verschijnt er een grote ruimte met daarin een aantal banken, planten en een televisie. “Het is een heel oud gebouw met weinig sfeer. TL-lampen, een systeemplafond en niet veel kleur. We hebben geprobeerd het wat gezelliger te maken met planten en foto’s van de bewoners die gemaakt zijn tijdens excursies in de Bossche binnenstad.”
In Den Bosch worden sinds maart in twee leegstaande kantoorgebouwen vluchtelingen uit Oekraïne opgevangen. In een van deze gebouwen, het voormalige KPN-kantoorgebouw aan de Hervensebaan (gelegen naast de Avanslocatie aan het Hervenplein), loopt Avansstudent Lianne Tijsmans stage. Ook op een locatie op de Bruistensingel worden vluchtelingen opgevangen. In totaal zijn hier zo’n 500 mensen gehuisvest.
Basic ingerichte kamer
Achter een andere deur met een kamernummer erop, zit een kamer waar plek is voor zes vluchtelingen. “In deze kamer plaatsen we voornamelijk vluchtelingen die hier alleen zijn. We plaatsen ze dan met meerderen op een kamer.” De kamer is basic ingericht met drie stapelbedden, een kleine eettafel met daarop wat servies en bestek en spullen om de afwas mee te doen.”
Huisdieren
De Social Workstudent vervolgt haar weg door het gebouw en komt op de vierde verdieping twee bewoonsters tegen met hun katten. Sommige mensen hebben hun huisdier meegenomen. “Laatst liep ik over de gang en hoorde ik geblaf. Daar zat een kleine chihuahua op een kamer. Je moet je voorstellen dat deze mensen hun reis hebben afgelegd met hun huisdier op schoot. Zij konden hun dier echt niet achterlaten, wat ik heel goed begrijp.”
Op de vierde verdieping, waar vroeger de bedrijfskantine zat, wordt iedere dag ontbijt, lunch en avondeten geserveerd. “In het begin vooral Hollandse kost, nu ook eten uit Oekraïne. Daar hadden de bewoners toch wel behoefte aan. Daar in de hoek ligt wat speelgoed, zodat kinderen ook hier tijdens of na het eten even kunnen spelen.”
In diezelfde hoek zitten twee dames aan een tafel, ze verzorgen elkaars nagels. “Je ziet dat soort kleine initiatieven ontstaan onder bewoners. Op de begane grond hebben we ook een kapsalon, waar studenten van het Koning Willem 1 College bewoners gratis knippen.”
Gratis winkeltje
Ook aan de allerkleinste bewoners is gedacht. Op de begane grond is een winkeltje ingericht met gedoneerde spullen. Als Lianne de ruimte laat zien, komen er toevallig twee kinderen aan. Hun moeder draagt een bal waar ze net mee hebben buiten gespeeld. De student vindt het fijn om te zien dat de kinderen zich hier goed weten te vermaken. “Toen zij hier net waren, moesten ze echt even landen en wennen aan de situatie. Ze gedroegen zich als mini-volwassenen en de kids die een beetje Engels spraken, gingen voor hun ouders vertalen. Nu gaan ze inmiddels naar een basisschool en kunnen ze weer kind zijn.”
“Het is fijn om te zien dat kinderen hier weer kind kunnen zijn”
Geluk
Een dankbare, maar confronterende stageplek, daar is Lianne zich van bewust. “De eerste week was ik ook echt heel erg moe van alle heftige indrukken die ik opdeed. Ik merkte ook dat ik het werk mee naar huis nam. Dat is nu iets minder, doordat ik wat meer gewend ben aan de plek. Maar ik besef des te meer hoeveel geluk ik heb om ’s avonds veilig in mijn bed te liggen en vrijheid te ervaren.”
Lianne houdt zich tijdens haar stage voornamelijk bezig met het opzetten van een activiteitenprogramma. “Samen met een van de bewoners, Mohammed, ben ik langs iedere deur gegaan met een enquête. Zo ben ik erachter gekomen welke vrijetijdsbesteding de bewoners graag doen. Vooral aan Engelse les was een grote behoefte. Mohammed spreek goed Engels, dus hij verzorgt in de avonden deze lessen.”
Taalmaatje
Lianne was tijdens haar vorige opleiding als Taalmaatje actief en ziet zichzelf in de toekomst met vluchtelingen werken. “Het is prettig om direct contact te hebben met de bewoners. Komend studiejaar ga ik studeren in Berlijn en hoop daarna in februari hier af te studeren, als de opvang tegen die tijd nog bestaat.”
Punt. Of had jij nog wat?