Medewerker van Avans Inge Duine deelt met ons haar ideeën en gedachtes, haar kennis en belevenissen die ze heeft binnen de onderwijsinstelling. Haar column van deze maand gaat over de verkiezing Student van het Jaar.
Sommige studenten maken er een potje van. Ze doen niet wat je vraagt, komen niet opdagen bij afspraken of melden zich zo vaak ziek, dat je je afvraagt of ze soms onderliggend lijden hebben. Eén ding is zeker: dit soort studenten wint nóóit de titel ‘Student van het Jaar’.
Zoals die ene student. Ja, ze ging aan de slag met de takenlijst die ze van me kreeg. Ja, ze zou me in de CC zetten en op de hoogte houden van waar ze mee bezig was. Ja, ze beloofde beterschap op alles. Ze ging nu écht aan de slag. Ze zag zelf ook wel in dat ze de laatste weken niet heel veel had bijgedragen.
Maar puntje bij paaltje veranderde er niets. Net voor de carnavalsvakantie stelde ik een dondermail op, in de strekking van ‘let op, zo haal je je stage niet’, vergezeld van een formele uitnodiging voor een gesprek.
We wisten dat ze al langer twijfelde over haar opleiding. Maar we wisten ook dat ze haar diploma wilde halen. ‘Even doorzetten,’ had ze gezegd, ‘ik maak het gewoon af. Ik hoef nog maar een jaartje.’
Daarom vond ik het ook zo lastig om haar op het matje te roepen. Ik wist dat ze de werkzaamheden niet leuk vond. Dat ze het liefst iets anders ging doen, zodra ze haar diploma tenminste maar had. En het was gewoon een lieve meid.
Alleen… het werk moet wel gedaan worden. Ze kreeg er een royale stagevergoeding voor. Nu draaide ik er iedere keer voor op. Dus tsja, na de vakantie toch maar eens een hartig woordje met haar spreken. Je begrijpt: hartkloppingen toen ik op ‘mail verzenden’ drukte.
Die werden nog iets heviger toen ik een paar dagen later haar WhatsApp-bericht kreeg met de formele aanhef ‘Goedemiddag Inge’. Ojee, wat nu weer?
Het antwoord stond in de eerste zin: ze ging stoppen met haar studie. En dus met haar stage bij ons, bij het Urban Living Lab Breda. Eindelijk had ze de knoop doorgehakt, na drie jaar met tegenzin naar school. Nu ging ze iets doen wat ze wél leuk vond, een mbo-opleiding in de zorg.
Pfieew, een zucht van opluchting.
Toen ze een paar weken later langs kwam met bloemen en chocola om afscheid te nemen, zag ik een heel andere student. Haar ogen twinkelden weer toen ze vol enthousiasme vertelde dat ze zich ergerde aan al die ongeïnteresseerde studenten in haar klas en dat ze het nu zelfs léuk vond om naar school te gaan.
Ik zag een open, vrolijke en blije student. Echt zo’n type dat ‘Student van het Jaar’ wordt.
Daarom weet ik het zeker: elke student heeft het in zich om een bijzondere prestatie te leveren of net dat beetje extra te doen. Elke student is een topper in de dop – jij dus ook! Zolang je maar ontdekt wat je leuk vindt, waar je energie van krijgt en waar je goed in bent, kan iedereen ‘Student van het Jaar’ worden.
Punt. Of had jij nog wat?