Avansstudenten exposeren sinds dinsdagmiddag in restaurant Brandpunt in Breda verschillende kunstwerken met het thema kansenongelijkheid. Tijdens de minor Arts & Humanity, van St. Joost School of Arts & Design Breda, verdiepten de studenten zich maandenlang in het onderwerp.
Zo zijn Charlotte Hoeksma, Daan Hobbel, Ilya van Opstal en Yasmijn Bunte samen aan de slag gegaan. Ze bezochten onder andere kerstdiners en sinterklaasacties om met mensen die onder de armoedegrens leven in contact te komen. Charlotte: “Wat voor ons het leukste was, was om daadwerkelijk naar buiten te gaan en mensen te spreken in plaats van alleen naar cijfers te kijken van welke wijk het armst is. Dat kan natuurlijk wel, maar het komt pas over als je met de mensen in gesprek gaat.”
Duiven
Uiteindelijk maakten ze een kunstwerk van een zwarte mantel met op de schouders en borst vogelpoep, gemaakt van witte verf. Aan de mantel hangen drie koptelefoons. “We hebben met speculatieve vragen gewerkt: wat nou als duiven weer de post zouden bezorgen? En wat als die duiven op je schouders blijven zitten tot de rekeningen zijn betaald?”, vertelt Charlotte enthousiast. “Uit gesprekken bleek dat rekeningen zich achter de deur opstapelen. Dus met een soort van twist hebben wij een beeld gecreëerd.”
De student vindt het ook bijzonder dat de duiven voor vrijheid staan, maar ook als de ratten van de lucht worden gezien. “Dat hebben we meegenomen in ons werk. Des te langer de duiven op je schouders rusten, des te meer vogelpoep er op je kleren zit. Zodra de duiven wegvliegen, is er een last van je schouders en heb je het gevoel van vrijheid.” Naast het beeld, hebben de studenten ook met geluid gewerkt. Door de koptelefoons, die bij het kunstwerk hangen, worden de interviews over armoede die zij gevoerd hebben afgespeeld.
Tekst gaat verder na de video:
Dakloosheid
Bij het kunstwerk van Luca van de Laar en Samuel Woerdeman spelen zijzelf een belangrijke rol. Samuel ligt stilletjes in een slaapzak dat doordrenkt is met gips. Terwijl het gips opdroogt, tekent Luca de kaart van Breda na waarbij ze vervolgens allerlei zelfgemaakte miniatuurbankjes neerzet. Luca: “Wij hebben onderzoek gedaan naar dakloosheid. We zijn aan ons kunstwerk begonnen door heel veel bankjes te maken, omdat we in banken een soort dubbele betekenis zagen. Je hebt een bank thuis en je hebt bankjes op straat. Op straat is het juist niet de bedoeling dat je daarop gaat liggen of dat het comfortabel is, zoals die van thuis. We hebben met die vorm gespeeld.”
Nadat de studenten een aantal (ex-)daklozen hadden gesproken kwamen ze tot een conclusie. “We hebben te horen gekregen dat als je eenmaal dakloos wordt en dat een tijdje bent, het heel moeilijk is om daar weer uit te komen. Hoe langer je in die situatie zit, hoe moeilijker het wordt. Ons kunstwerk is een metafoor daarvan. We gebruiken het clichébeeld van een dakloze in een slaapzak op een bankje. De slaapzak hebben we tijdens de performance met gips een soort van vastgezet. Als je wacht tot het gips hard wordt, wordt het moeilijker om uit te breken”, vertelt Luca.
Zelfliefde
Romy Labarile en Hilal Uzuner focusten zich, in tegenstelling tot de anderen, op een totaal andere invalshoek van het thema kansenongelijkheid, namelijk zelfliefde. Romy: “We zagen veel projecten over hoe je iemand anders kan helpen, maar wij vinden dat het wel eerst bij jezelf moet beginnen. Je kan bijvoorbeeld praten over de zwervers en hoe erg dat is, maar als je onderweg naar een winkel langs een zwerver loopt, negeer je hem. Dat vinden wij heel dubbel. Dus daar zijn we mee aan de slag gegaan.”
De studenten exposeren een gigantisch boek met allerlei motiverende levensspreuken en tekeningen van houtskool. Volgens hen zijn mensen te veel bezig met wat volgens anderen goed en fout is. “Je moet jezelf accepteren zoals je bent, zowel de foute als goede gevoelens. De wereld mag dat niet voor je bepalen. Je moet voor jezelf zorgen voordat je anderen kan helpen. Als een vliegtuig neerstort moet ook eerst het masker bij jezelf opdoen voordat je dat bij iemand anders opdoet.” Met het kunstwerk hopen de studenten de mensen te inspireren bij zichzelf te blijven.
Punt. Of had jij nog wat?