Afstuderen, dat is een half jaar lang met je hoofd op het hakblok liggen. Klaar voor de bijl van de beul. Die bijl staat niet alleen voor de deadline (aaaaaaah!), maar vooral voor: gaat mijn kop eraf of niet?
De vierdejaarsstudent Social Work die bij het Urban Living Lab Breda afstudeert, worstelt ermee. Is het goed wat ze doet? Blijft ze niet te lang hangen bij het schrijven van de aanleiding? Er staat nog zo weinig op papier. Ze wil nu eens iets afvinken. Iets wat helemaal af is, waar ze nooit meer over na hoeft te denken.
Ik weet nog goed dat ik zelf mijn afstudeerscriptie schreef. Oké, dat was theoretischer dan het afstuderen van onze hbo-studenten. Maar toch, mijn frustraties waren hetzelfde: een paar uur bezig met het lezen van een tekst (in het Duits!) en er dan achter komen dat je er eigenlijk helemaal niets aan hebt. Iemand interviewen die niets zinnigs te vertellen heeft. Of aan het eind van de dag je computer uitzetten, wetende dat je maar een lullig paragraafje van drie zinnen hebt geschreven.
Pas toen ik mijn scriptie liet inbinden (ja, dat moest toen nog) voelde ik íets van blijdschap. Vooral omdat het klaar was. Dit NOOIT meer. Als ik ooit nog iets ging schrijven, moest het binnen een dag af zijn.
En toen, zeven jaar later, leek het me tóch leuk om nog eens wat te schrijven. Een boek.
Pfff… tachtigduizend woorden tik je niet in een keer. Ik was even vergeten hoeveel werk dát was. Ruim anderhalf zwoegen. Ik kreeg weer datzelfde scriptieschrijfgevoel: die beul van een deadline, de recensies als bijl in de lucht, mijn hoofd op het hakblok. En nog bijna niets op papier.
Dus afstudeerders, I feel you! Het afstuderen ís een lange lijdensweg. Een voortslepend proces van weinig vooruitgang en het dúúrt lang voordat je eindresultaat hebt. Je gaat bijna hopen dat de beul je uit je lijden verlost – want tegelijkertijd gaat de tijd ook heel snel.*
‘Hoe maak je het leuk voor jezelf?’ vroeg ik aan de student.
‘Nou,’ zei ze, ‘ik haal vooral energie uit de gesprekjes die ik met mensen voer. Dus dat probeer ik nu wat vaker te doen.’
Wow, wat goed. Het kostte mij een scriptie en twee boeken om te ontdekken hoe ik het voor mezelf leuk maak. En nog is het moeilijk, om niet op het eindresultaat te focussen en te zien hoeveel je nog MOET, maar vooral lol te hebben in het schrijven. Want schrijven ís leuk, tenminste… dat vind ik.
Dus, lieve afstudeerder? Waar krijg jij energie van? Want als je dat weet kun je met vertrouwen je hoofd dat hakblok leggen. Maak het leuk voor jezelf! En… wie weet gooit de beul dan zijn bijl op de grond.
*Ik wil je niet opjagen, maar na de meivakantie is het Hemelvaart, dan Pinksteren en daarna is het nog maar een week of twee…
Medewerker van Avans Inge Duine deelt met ons haar ideeën en gedachtes, haar kennis en belevenissen die ze heeft binnen de onderwijsinstelling. In deze column gaat het over studiekeuze. Hebben jouw ouders ook invloed op je studie gehad?
Punt. Of had jij nog wat?