De eerste keer dat ik de reader met verplichte literatuur van mijn opleiding opensla, doe ik ‘m meteen dicht. Weet je wel dat er artikelen in het Engels in staan?! Nee, ik doe het later wel. Als mijn hoofd leeg is.
Toen ik me inschreef voor de opleiding ‘De Psychologie van het Lichaam’ had ik vooral zin in de trainingsdagen. Fysiek met elkaar aan de slag. De drie boeken op de leeslijst, ook interessant. Maar wetenschappelijke artikelen lezen, dat doe je met je hoofd. Bah.
Ik lijk wel weer een student. Want soggen (studieontwijkend gedrag vertonen), dat heb ik geleerd op mijn hbo-opleiding Journalistiek. Het was de kunst om voor de gevreesde Kennis van de Wereld-toets zo min mogelijk te doen, zo min mogelijk colleges bij te wonen en toch een zo hoog mogelijk puntenaantal te halen. Studiepunten binnenharken om je diploma te krijgen.
Maar deze opleiding doe ik niet voor de studiepunten. En ook niet voor een diploma. Ik betaal grof geld omdat ik het écht interessant vind: wat vertelt je lijf je als je er goed naar luistert? En hoe kun je anderen daarin begeleiden?
De trainingsdagen zijn super. De intervisie ook. Alleen het lezen van de reader met verplichte literatuur blijft een dingetje. Blijkbaar ben ik het soggen toch nog niet verleerd, want al weken loop ik ertegenop te hikken. Iedere keer is er iets beters te doen; mijn werkmail checken, stofzuigen, zeg jij het maar. Het lezen schuif ik voor me uit, tot de laatste dag.
Dat is vandaag. Om 9 uur zit ik er klaar voor. Pfff. Toch nog maar even koffiezetten. Hey, dat liedje op de radio, even opzoeken van wie dat is. Treden ze binnenkort in de buurt op? En is er nog iets te zien op Insta?
Ok. Stop. Telefoon weg. Ik moet nu echt gaan lezen.
De eerste twee teksten zijn interessant. En dan kom ik bij die gevreesde wetenschappelijke Engelse tekst met tabellen, voetnoten en allemaal moeilijke grafieken. Ik voel mijn schouders verstrakken alsof diezelfde tabellen, voetnoten en grafieken met al hun gewicht aan mijn spieren zijn gaan hangen.
Weet je wat? Ik draai nog even een wasje. Kan ik straks met nieuwe energie verder. Hmm, eigenlijk heb ik zin in tomatensoep. Naar de winkel voor tomaten. Een frisse neus halen. Buitenlucht en goed eten is belangrijk voor je hersenen, toch?
Ja, nu ik de tabellen, voetnoten en grafiek loslaat, laten mijn spieren het gewicht los.
Zo gaat het de hele dag door. Om 17 uur heb ik welgeteld twee hele artikelen gelezen… En toch ben ik tevreden, want ik heb naar mijn lichaam geluisterd, wat het doel is van deze opleiding: voel je jouw ‘ja’ en je ‘nee’? Of liever, wat past bij jou en wat niet?
Mijn spieren zijn weer ontspannen, mijn huis is opgeruimd, ik heb gezond gegeten en óók nog deze column geschreven. Allemaal dingen waar ik de ‘ja’ op voel. Dus… wie zegt nu eigenlijk dat soggen slecht voor je is?
Medewerker van Avans Inge Duine schrijft voor Punt columns. Hierin deelt ze met de lezers haar ideeën en gedachtes, haar kennis en belevenissen die ze heeft binnen de onderwijsinstelling.
Punt. Of had jij nog wat?