Na veertien jaar bij Avans te hebben gewerkt in verschillende rollen, waarvan de laatste vijf als voorzitter van de Avans Medezeggenschapsraad (AMR), stopt Maud Müskens per 1 september bij de hogeschool. Ze verruilt het onderwijs fulltime voor haar familiebedrijf in Groesbeek.
“Dat voelt onwennig en ergens onwerkelijk. In veertien jaar ging ik nooit met tegenzin naar Avans of met slechte zin naar huis. Ik heb een ontzettend fijne werkgever gehad en een werkomgeving waarin ik mezelf mocht ontwikkelen. Ik heb veel mensen ontmoet de laatste jaren, er dierbare vriendschappen aan overgehouden en mijn man leren kennen”, vertelt Müskens tijdens haar afscheidsinterview. “Het is dubbel. Ik geef iets moois op, maar kan nu thuis stappen gaan zetten om ons familiebedrijf vorm te geven op een manier die bij mijn gezin en mij past. Dat heeft meer tijd en aandacht nodig dan ik er nu aan kan schenken.”
Het definitieve besluit om te stoppen met haar werkzaamheden op Avans, nam Müskens in april. Toen het seizoen op haar wijnhoeve begon, liep ze binnen twee weken vast. “Het bedrijf, mijn kleine dochter en Avans: dat kon ik zo niet langer combineren en dat wilde ik ook niet meer. Avans was iets gemakkelijker om op te geven dan mijn familiebedrijf, een uniek bedrijf op een prachtige locatie”, vertelt ze. Gezien de vele wisselingen op posities binnen Avans, was het volgens haar geen slechte timing zelf ook te stoppen. “Zeker met Edwin Zeelenberg, die er als mijn opvolger in de AMR met veel enthousiasme voor gaat. Ik draag het met een gerust hart over.”
Müskens begon veertien jaar geleden als stagiaire onderwijskunde bij het LIC. Daarna werd ze junior beleidsadviseir binnen het LIC en groeide ze door tot senior beleidsadviseur bij de Academie voor Veiligheid en Bestuur, waar ze ook haar man leerde kennen. In 2017 werd ze verkozen tot AMR-lid, een jaar later werd ze daar voorzitter.
Wat heb je gedaan in jouw tijd als voorzitter van de AMR?
“De afgelopen vijf jaar is de AMR uitgegroeid tot een levendige club met veel energie. Daarvoor was dat anders. Er is verjonging gekomen en een meer diverse groep. We hebben grote dossiers behandeld. Zoals de totstandkoming van Ambitie2025, de Kwaliteitsafspraken, de Instellingstoets Kwaliteitszorg, de NPO-gelden en een aantal grote huisvestingsdossiers. Als raad zijn we helpend en constructief aan de slag gegaan. Het meest zwaarbevochten dossier was het implementatieplan voor Ambitie2025. Het College van Bestuur wilde ons daar eigenlijk geen instemmingsrecht meer op verlenen, want dat kon weleens lastig worden. En je ziet nu ook dat het ontzettend veel vraagt van de organisatie, juist wat betreft de thema’s waar wij op hamerden, maar ook nu blijven de gesprekken goed en constructief.
Ik ben blij met de AMR die er zit. Het is een enthousiaste, creatieve en scherpe club. Dat is het op een Avans dat nu wat anders is dan het de afgelopen jaren was, met de wisselingen in de top en de grote veranderingen in het onderwijs. Deze AMR maakt zich met recht hard voor de belangen van medewerkers en studenten. Daar ben ik trots op.”
Hoe was je als voorzitter?
“Ik wilde het graag goed doen en denk dat ik benaderbaar en mensgericht ben. Ik vond het belangrijk dat de verschillende partijen goed om de tafel bleven zitten met elkaar, want je moet het samen doen. Ik was gericht op de relatie tussen de AMR en het College van Bestuur. Wat ik merkte, was dat er best wat bij komt kijken om die relatie goed te houden. Als voorzitter heb je daarin een belangrijke rol en dat viel niet altijd mee.
Tot op de dag van vandaag zag ik tegen elke vergadering met het CvB een beetje op. Ik ging met adrenaline zo’n meeting in en kwam er altijd met een opgelaten gevoel uit. Je ziet het niet aan me af, maar het was er wel. Dat komt doordat ik veel respect heb voor die mensen.”
Müskens praat respectvol over oud-collegevoorzitter Paul Rüpp. “Hij was voor de AMR een hele fijne gesprekspartner, iemand die echt luisterde en in gesprek bleef tot het laatste woord was gezegd. Hij maakte ons trots en zorgde ervoor dat we dat bleven. We hadden veel vertrouwen in hem. Wat hem is overkomen, raakt me diep”, vertelt ze over zijn overlijden eerder dit jaar.
Waar ben je trots op?
“De afgelopen vijf jaar is het gelukt om telkens met elkaar, constructief het gesprek te blijven voeren. Op andere plekken in het land zie je dat de relatie tussen verschillende besturen en hogescholen of universiteiten met medezeggenschapsraden niet overal zo is als bij ons. Onze bestuurders vertellen op plekken waar ze komen over de goede relatie die ze op Avans hebben. Dat we dat hebben weten te behouden, met alle grote dossiers, is best uniek. En daar ben ik trots op.”
In mijn vijf jaar als voorzitter zijn er veel raadsleden geweest. Die hadden allemaal hun eigen redenen om in de AMR te komen. Om dat te leiden is niet altijd gemakkelijk, maar wel ontzettend leerzaam. Ik kwam als stagiaire onzeker en onbekend binnen, en heb uiteindelijk over al die grote zaken meegepraat en veel bijzondere ervaringen opgedaan. Dat neemt niemand mij af.”
Wat wil je Avans meegeven?
“Ik hoop dat de hogeschool zich hard blijft maken voor medezeggenschap en dat medewerkers voldoende worden meegenomen bij het maken van beslissingen. Want zij moeten het doen. Ik gun het Avans dan ook het College van Bestuur medewerkers en ook studenten blijft betrekken. Met de start van het modulair onderwijs wordt het moeilijker om goed medezeggenschap te blijven voeren. Maar blijf je oor te luisteren leggen, overal in de organisatie.”
Rick Dijs
Met veel plezier heb ik met Maud samengewerkt in mijn tijd bij Avans, specifiek de periode bij de AMR. Veel succes met deze stap Maud, het ga je goed. Rick