Een duikschool beginnen in Egypte of doorbreken als zanger met een metalband. Mijn stagiairs bij het Urban Living Lab Breda hebben de stoutste dromen. Later, als ze groot zijn, willen ze van hun hobby hun beroep maken.
“Hoe groot is de kans dat het lukt?”, zullen je ouders zeggen als je zo’n wilde droom uitspreekt of nog erger: “Kun je daar wel van leven?” Je moet dus altijd een plan B hebben. Niet alleen voor je ouders, ook voor jezelf.
En dan kies je voor een lekker brede studie voor zowel plan A als B. Bij een duikschool heb je immers ook marketingcommunicatie nodig en een metalband kan niet zonder art work of social media, skills die je bij Communication & Multimedia Design leert.
Door vol in te zetten op plan B – dat diploma waar je vier jaar lang van alles voor moet doen: lessen volgen, toetsen maken, werken in projectgroepen, stagelopen, minor volgen, afstuderen – verdwijnt plan A niet uit zicht. Nee natuurlijk niet, dát is je droom. De rest is bijzaak. Je bent nog jong, je hebt nog jaren voor je liggen. Komt goed!
Zodra je je diploma hebt begint het pas, want dan móét het ineens. Alleen… het is maar weinigen gegeven om meteen op je 22e die droombaan te hebben. Ja, de Froukjes en de Meaus hadden dat geluk en braken door, maar verder?
‘Door vol in te zetten op plan B, verdwijnt plan A niet uit zicht. Nee natuurlijk niet, dát is je droom’
Voor de meeste mensen is het keihard sappelen, tot je genoeg geld hebt om voor jezelf te beginnen of misschien een keer ontdekt wordt – als dat ooit al gebeurt.
Vraag maar eens aan je docenten welke dromen zij hebben. Ik ken er genoeg die platen opnemen, die boeken schrijven, die alle vrije tijd gebruiken om hun bedrijf van de grond te krijgen, naast hun verantwoordelijkheden als het betalen van de hypotheek, het zorgen voor hun kinderen en ook nog het geven van al die lessen.
Ineens zijn ze 40 en is plan B plan A geworden – ik heb het natuurlijk niet over mezelf, ik ben nog maar net 39 geworden.
Soms valt alles toch op de juiste plek en lukt het op latere leeftijd. Maar de meesten van ons blijven op hetzelfde spoor, waar helemaal niks mis mee is: we zijn gezond, hebben een baan en doen betekenisvol werk dat leuk is! En toch knaagt er iets, want wat hadden we graag….
Zo rond je 40e is daar dan het moment dat om ultieme veerkracht vraagt: tevreden zijn met je leven. Je hobby je hobby laten, duiken en zingen voor de fun. Gewoon iets creëren (in mijn geval: schrijven!) omdat je het leuk vindt, zonder er verder wat mee te moeten. Ikzelf heb nog een jaar om dát voor elkaar te krijgen.
Maar jij als student, jij móét gaan voor plan A. En als het zover is, kom ik duiklessen bij je volgen of sta ik vooraan te headbangen. Ik vertrouw erop dat jij het helemaal gaat maken!
Inge Duine is Avansmedewerker en oud-docent
Punt. Of had jij nog wat?