Mijn vriend heeft de naam negatief te zijn. Net als ik werkt hij bij Avans, maar ook daar luisteren ze niet naar hem.
“Het landt niet”, zei hij laatst. “Iedereen is alleen maar bezig om ‘de boot’ van AI niet te missen.” Met zijn vingers maakte hij aanhalingstekens. “Waarom denken we niet na of we die boot überhaupt moeten halen?”
Hij somde een lijstje met nadelen op. De eenvormigheid en middelmatigheid van alles wat AI maakt. Alle data die nodig zijn en toch ergens vandaan moeten komen. De rol van de grote Amerikaanse techbedrijven. De breinrot die het veroorzaakt als je nooit eens zelf iets bedenkt. En wat te denken van alle bakken met energie, stroom en water, die het kost om zo’n geinige prompt uit te voeren.
Als AI een olietanker is die met walmende schoorstenen koers zet door de smeltende ijszee van de Noordpool, is mijn vriend degene die ernaast vaart in een rubberen bootje, zijn argumenten schreeuwend door een megafoon – maar niemand die het hoort, want de machines van de olietanker maken te veel lawaai.
Doe niet zo negatief, jouw glas is halfleeg, ben je met het verkeerde been uit bed gestapt. Het is de standaard riedel die op hem wordt afgevuurd als hij zijn mening geeft, een kritische vraag stelt.
‘Mensen steken gewoon hun kop in het zand voor alle problemen in de wereld’
“Ik ben niet negatief, ik ben realistisch”, zei hij. “Mensen steken gewoon hun kop in het zand voor alle problemen in de wereld, het klimaat, de democratie, de bezuinigingen…” Hij gebruikte zijn vingers voor de opsomming. Aan één hand had hij niet genoeg.
Maar… hoe komt het dat er wel wordt geluisterd naar types als Marcel van Roosmalen? Die heeft ook de naam cynisch en sarcastisch te zijn, maar trekt wél volle zalen en naar zijn podcast luisteren duizenden mensen.
Misschien moet mijn vriend ook zoiets. De nieuwe Avanspodcast, de Ralf & Peter-show, is dat geen mooi podium? Hij kan klein beginnen, als sidekick, met ‘Micks mopperminuutje’, zestig seconden om zijn ergernissen van de week te bespreken, te beginnen met AI.
Hij moet er wel wat humor in brengen, want niemand luistert naar alleen doempraterij. Zorg bijvoorbeeld voor iemand als Gijs Groenteman, die astmatisch schaterlacht om alles wat hij zegt.
Zo’n type vind je natuurlijk niet binnen Avans, maar er zijn vast AI’s die je net zo kunt laten klinken.
Wellicht wordt er dan een keer naar mijn vriend geluisterd. Is AI toch nog érgens goed voor.
Inge Duine is Avansmedewerker en oud-docent
Punt. Of had jij nog wat?